Aşk özgür yaşanmalı

Flamenkoda kadın denildiğinde, sahnedeki hakimiyeti ile ilk akıllara gelen isim Maria Pages, Flamenko Cumhuriyeti gösterisi ile 13 Mayıs’ta İstanbul Cemal Reşit Rey konser salonunda sahne alacak. Pages, 1990 yılında kurduğu dans topluluğu ile dünyayı gezip, dansın gücüyle insanları etkilemeye devam ediyor. Gösterisinde flamenkonun yasalarıyla ve gelenekleriyle yönetilen hayali bir ülke kuruyor. Hayata dair her şeyi yedi bölümlük dans gösterisiyle anlatmanın peşine düşüyor.

Geleneklere sadakatiyle tanınan Pages, aynı zamanda da flamenkodaki pek çok yeniliğin öncüsü. Özgün sahne duruşu ve sahne iradesiyle de izlemeye değer.
 

Tutkuların peşinde

- Flamenko ve kadın. İkisi birbirini tamamlıyor. Siz de Flamenko’nun en tanınmış kadın sanatçılarındansınız. Nedir flamenkodaki kadın? Bu ilişkiyi nasıl tanımlayabilirsiniz?

Flamenkoda kadın geleneğe bağlı, ama tutkularının peşindedir. Hatta tutkuları için her şeyi göze alır. Zaten flamenkoda en çok güç ve tutku var. Kadın da asla boyun eğmiyor, sadece aşkı özgürce yaşamanın peşinde. Flamenko aynı zamanda estetik demek. Kadın veya erkek, dansçının bedeni aşkı, tutkuyu, heyecanı ve arzuyu anlatabilecek kadar kıvrak ve disiplinli olmalı.

- Dansınızda flamenkonun duvarlarını da yıkıyorsunuz. Zira flamenko’nun katı kuralları var. Dans ve size özel figürlerinizi artık herkese kabul ettirdiniz. Bunu nasıl başardınız?

Dört yaşımdan beri dans ediyorum ve o kadar küçük yaşta flamenko ezberim haline geldi ki, en iyi iletişimi onunla kurduğumu düşünüyorum. Sanırım konuşmaktan bile daha net anlatıyor beni. Flamenkoda hareketler elbette çok önemli ama işin geleneksel tarafına hâkimseniz kendinizi ifade etmek için farklı anlatım tarzları da bulabiliyorsunuz. Benim tarzımı ise en başından beri avangart buldular, eleştirdiler. Şimdi ise flamenkoyla o kadar özdeşleştim ki, hiç kimse benim flamenko dışına çıktığımı düşünmüyor, onu benimle anıyor.

- Gösterinizin adı “Flamenko Cumhuriyeti”. Nedir derdi?

Neredeyse her günümü beraber geçirdiğim bir dans topluluğum var. Bu yüzden proje için bir ülke hayal ettim. Bu da tüm duyguların flamenkoyla anlatıldığı ve flamenko kurallarıyla yönetildiği bir dans ülkesi oldu. Şimdiki zamanı yaşayan ama geleneğinden de taviz vermeyen bu ülkede üzüntü, keder, neşe, aşk tüm duyguların dili flamenko. İşte bu da “Flamenko Cumhuriyeti” demek.

Babam beni izlerdi

- Babanız bir matematik profesörüymüş. Yani flamenko aileden gelen bir gelenek değil. Bu işi kafanıza taktığınızda ailenizin tepkisi ne oldu?

Ailemde flamenko dansçısı yoktu ama doğduğum yer flamenkonun doğduğu yer Sevilla’ydı. Büyüdüğüm çevrenin her sokağından flamenko taşıyordu. Evde hep flamenko dinlenirdi ve benim çok küçük yaşta dans etmeye başlamamda elbette ki ailemin desteğinin büyük rolü oldu. Babam da beni izlemekten büyük keyif alırdı.

- Dans figürlerinizi oluştururken klasik tavırların karşısına dikiliyorsunuz. Bunu geleneğe bağlı olsanız da yapmaktan çekinmiyorsunuz. Peki sizi ne besliyor?

Kimi zaman sokakta gördüğüm bir çocuğun sevimliliği, kimi zaman seyrettiğim bir sinema filmindeki kare ya da gittiğim bir ülkede gördüklerim beni besliyor. Bir tını, bir koku, küçük bir görüntü bile figürlerim için bana kaynak olabiliyor. Elbette bunun matematiğini tam olarak ben de açıklayamıyorum.

- Carlos Saura’nın “Flamenko” filminde de yer aldınız. Nasıldı?

Carlos Saura flamenkoyu çok seviyor ve olağanüstü bir sinema diliyle aktarıyor. Flamenkonun daha çok kişiye ulaşması için tüm araçlardan yararlanması lazım ve Saura bunun için çok değerli bir araç kullanıyor. Sinemanın büyüleyici bir yanı var ve flamenko projesi benim için harika bir deneyimdi.