Aya İrini'de 'Tutsaklar Korosu'

Uluslararası İstanbul Opera Festivali’ni dört yıldır gerçekleştiren Devlet Opera ve Balesi, operaevi olmayan bir “dünya kültür başkenti”nde opera festivali düzenlemekle gerçek bir tansık yaratıyor bana göre. Sesleşimi (akustiği) yetersiz ve kent merkezinden uzak Haliç Kongre Merkezi’nde açılan festivalin gala konseri de, sesleşimi daha iyi ancak bir saunadan farksız Aya İrini Müzesi’nde yapıldı 1 Temmuz Pazartesi akşamı. Bir ara bayılacak gibi olan şef Roberto Abbado, İstanbul Devlet Opera ve Balesi Orkestrası ve korosu ile solistler, boğucu ve nemli sıcağa karşın iyi iş çıkardı.

Opera sanatının çok kişiye göre en büyüğü olan, İtalyan opera bestecisi Giuseppe Verdi’nin doğumunun 200. yılı dolayısıyla, onun yapıtlarından oluşan konserin başlığı da özel bir anlam taşıyordu: “Viva (yaşa) Verdi”. Nabucco operasının “Tutsaklar Korosu”nun sözlerinde, bağımsızlık savaşımı veren İtalyan yurtseverleri kendilerini bulunca Verdi bir anda bu savaşımın simgesi olmuş, dağa taşa “Viva VERDİ” yazılır olmuştu. Açılımı: Viva Vittorio Emanuele Re di Italia (Yaşasın İtalya kralı Vittorio Emanuele).

Konserde, dünyanın önemli sahnelerinde söyleyen, birbirinden değerli üç İtalyan ve bir İspanyol sanatçıdan (tenor Stefano Secco, tenor Marco Berti, bariton Marco Vratogna ve soprano Davinia Rodriguez) Verdi’nin “La Traviata”, “Rigoletto”, “Il Trovatore”, “Otello”, “Luisa Miller” ve “Simon Boccanegra” operalarından aryalar dinledik.

Orkestra Rigoletto ve La Traviata’dan prelüdler ve La Forza del Destino, I Vespri Siciliani ile La Battaglia di Legnano’nun uvertürlerini seslendirdi. Koro da Otello’dan “Uragano” ve Il Trovatore’den “Çingeneler Korosu” ile katıldı konsere.

Konserin bitiminde izleyicilerin değerbilir ve yoğun alkışına ilk teşekkürünü “Tutsaklar Korosu” ile sununca orkestra, hah dedim içimden, konser operamızın, balemizin, orkestralarımızın içinde bulunduğu duruma uygun bir parçayla bitecek. Ama bu durumdan sanırım habersiz İtalyan şef, yorgunluğuna karşın teşekkürü sürdürdü ve konser, orkestra, koro ve dört solistin birlikte seslendirdikleri La Traviata’dan “Libiamoci” ile sona erdi.
Oysa kutlayacak hiçbir şeyi yoktu yok edilmek istenen operamızın, balemizin, orkestralarımızın!