Belediye onaylı uyuşturucu

1920’lerde “muhteşem üçlü” ABD’ye yön vermektedir. Kâğıt, orman ve basın sektörünün en büyük ismidir Randolph Hearst. Dünyanın en büyük pamuk ve kimya şirketi “Du Pont” ve Du Pont’un baş finansörü, ABD’nin ikinci varlıklı kişisi, banker ve maliye bakanı Andrew Mellon…

Vahşi kapitalizmin zirve yaptığı bu dönemde bu üçlünün tekerleğine çomak sokan kenevir, yeni bir gündem maddesiyle ortaya çıktı. Dikkatinizi çekerim, kenevir hem kolay yetiştirilmesi ve herhangi bir katkı bileşenine gerek duymaması hem de sağlamlığıyla pamuğun pazar alanındaki en büyük rakibiydi.

ABD Tarım Bakanlığı’nın 1938 yılında yayımladığı 404 nolu bültende “Kenevirden 103 çeşit ürün sağlandığı, bir hektarda üretilen ağaçla aynı oranda kâğıt elde edilebildiği, hatta elektrik bile üretilebileceği” belirtildi.

Kenevir üretiminin yaygınlaşması bu “muhteşem üçlü” için felaket zillerinin çalması demekti. İlk olarak kenevir üreticilerinden alınan vergi artırıldı. Devlet yapısında “Narkotik büro” (FBNDD) oluşturuldu başına da Harry J. Anslinger getirildi.

Aslinger, Mellon’un eşinin kardeşiydi... İlk iş olarak haşhaş kullanımı ve ekimine ağır vergiler getirildi, bir süre sonra yasaklandı, ardından da BM kararıyla tüm ülkelerde yasaklandı...

Uyuşturucu politikaları

Zürih 1994’den beri yasak yerine denetimli uyuşturucu satışının yapıldığı nadir kentlerden biri. Belediye görevlileri denetiminde eroin bağımlılarına günlük dozajlı ve temiz şırıngayla dağıtılması dünyada bir ilk oluşturdu. Bu liberal uygulama sonucunda, kentteki gasp, hırsızlık, mafya, fuhuş ve gereksiz adli işlemlerde ciddi oranlarda düşüş yaşandı. Çünkü bağımlılar, uyuşturucu parası elde etmek için suça yönelmiyordu. Yöneticiler tarafından uyuşturucu kurbanları “kriminal vaka” değil, “hasta” olarak algılandı. Üstelik onlara terapi olanakları ardına kadar sunuldu. Yasaklarla değil, bilgilendirmeyle, “önce insan” anlayışıyla, büyük ölçüde sorunun üstünden geldi Zürih belediyesi...

Şimdi de otçu belediye

Haşhaş dünyada en yaygın kullanılan “hafif uyuşturucu” sınıfından. Üretimi ve ticareti yasak, yeraltı dünyası ve kirli ilişkiler ağı tarafından piyasaya sürülüyor, gelir kaynağı yaratıyor. En kalitelisi Afganistan ve Türkiye’de üretiliyor. İşgal altındaki Afganistan’da haşhaş ve uyuşturucu ticareti altı kat artmış durumda. Tonlarca uyuşturucunun ABD ve NATO uçaklarınca nakledildiği önü sürülüyor. Kullanımı, Hollanda’nın iki kentinde sınırlı ölçüde serbest.

Haşhaş kullanımının serbest olduğu kentler arasına bu kez Zürih de katılıyor. Sosyal Demokrat ve Yeşiller’den oluşan belediye meclisi, kentte belediye gişesinden haşhaş satımı için kolları sıvadı. Yakında uygulamaya başlanacak ve 18 yaşını dolduranlar kayıt olmak şartıyla günde bir içimlik “ot” alabilecek.

Bu öneriyi belediye meclisine getiren Yeşiller’den Matthias Probst şunları söylüyor: “Farklı bir şeyler denemek isteyenler bu sayede uyuşturucu baronlarının ve ağır uyuşturucuların batağına düşmeyecek. Uyuşturucu satıcılarının ‘sigaralık yok, başka verelim’ söylemini de ortadan kaldırmış olacağız. Ağır uyuşturuculara yol açan yolu tıkayarak şehir kasasının gereksiz masraflara yol açmasını da önlemiş olacağız. Ayrıca yasaklanması nedeniyle ilgi çekici özelliğini de ortadan kaldırmış olacağız.”

Dünyanın birçok ülkesinde başta ilaç, kimya, tekstil, ağaç endüstrisinin çıkarları için, hiçbir bilimsel kanıt olmamasına karşın yasaklanan haşhaşın yeryüzündeki serüveni kısaca böyle. Acaba Zürih’in ardından diğer Avrupa kentlerinde de benzer uygulamalar ortaya çıkacak mı? Öte yandan konumuz gereği anımsatmakta yarar var; 1971’de CIA patentli 12 Mart muhturası hükümetince Türkiye’de haşhaş ekimi yasaklanmıştı. Daha sonra Başbakan Bülent Ecevit, 1974’te ABD ile restleşerek denetimli ekimi tekrar serbest bırakarak, binlerce üreticiye iş ve aş sağlamıştı.

http://kureseldenyerele.over-blog.de/