Boğaz manzaralı çığlıklar

Kendinden evvel o hepimizin yüreğini hoplatan çatallı sesi geldi: “Çılgınlık başlıyor!” Kendisi de en az alanda onu bekleyen 10 bin fanatik kadar sabırsızdı; hiç bekletmedi, saatler 21.00’i gösterirken tam dakikasında attı kendini sahneye, metalin delikanlı dedesi Ozzy Osbourne.

Konserden evvel çeşitli görüşler vardı; artık yaşlandığı, takatinin kalmadığı, sahne mesaisini bir saatin üzerine çıkaramadığı, konserin kısa süreceği yönünde. Hepsi külliyen boş çıktı, 62 yaşındaki ihtiyar delikanlı, hem olduğundan çok daha genç görünüyordu, hem de bizi “Acaba bu kendisi değil, sahnede dublör mü kullanıyor?” diye şüpheye düşürecek kadar hareketliydi.

Sesinin aynı güzellikte kalmış oluşu; o şaşaalı günlerdeki renkte ve tonda tınlaması, bir başka şaşkınlığın konusuydu. Bir ara sahneyi arkasındaki müzisyenlere bıraktığı süre dahil tam 110 dakika sahne aldı.

Son albümü “Scream”in 27 ayaklı dünya turnesi kapsamında Kuruçeşme Arena’da sahne alan Ozzy, “Bark At The Moon” ile başladığı konserde, hem Black Sabbath döneminden hem de solo albümlerinden oluşturduğu şarkılarla oldukça tatminkâr bir repertuvar çıkardı.

Yeni albümünden “Let Me Hear You Scream”, bir gencin intiharı ile gündeme gelen “Suicide Solution”, yakın zamanda yaşama veda eden Ronnie James Dio’ya adayarak söylediği “Road to Nowhere”, bir kuşağın dillerine olan “Mr. Crowley”, “I Don’t Know”, “War Pigs” ve “Shot in The Dark”, aynı adlı filmle yeniden gündeme gelen “Iron Man”, bunlardan bazılarıydı.

Sahnede kaldığı süre boyunca yerinde duramayan Ozzy, sadece şarkı söyleyip, sürekli “Harikasınız!”, “Bir numarasınız!”, “Tanrı sizi korusun!”, “Sizi seviyorum!”, “Sizi duyamıyorum!”, “Kahretsin, sizi hâlâ duyamıyorum!” türünden laflar atmakla yetinmedi; ön sıralara elindeki itfaiye hortumu ve kovalarla iki kez köpük banyosu yaptırdı.

Ozzy bir ara sahneyi saz arkadaşlarına bıraktı. Bu bölümü de gitarcı Gus G’nin soloları, ünlü klavyeci Rick Wakeman’ın oğlu Adam Wakeman’ın tuş oyunları, basçı Blasco’nun homurtulu pasajları ve muhteşem davulcu Tommy Clufetos’un akıl almaz numaraları doldurdu. Biraz tuhaf kaçsa da, gitar solosu kısmında bir süre evvel topluluktan kovulan gitarcı Zakk Wylde için tezahürat yapıldı.

Sonra kaldığı yerden sürdürdü Ozzy, uzunca bir bisle taçlandırdığı gösterisini. “Mama I’m Coming Home” ile girdiği bölümde, sıra “Paranoid”e geldiğinde, kuşkusuz konserin doruk noktaları yaşanıyordu. Bu parçayla bitmesi beklenen konser, Ozzy’nin içinden geldiği için bir parça daha teklif etmesiyle sonuçlandı: “Flying High Again”.

Bu akşamdan sonra, her kuşaktan rock dinleyicisi için çocuklara ve torunlara miras kalacak bir masalımız oldu desek yeridir.

Çıkışta dağıtılan beleş dondurmalar, kulaklara ve gözlere yerleşen mutluluğa, damaktan katkı yaptı.

muratbeser@muratbeser.com