Gezi'den Aya İrini'ye Köçekçe

Açılış konseri önce 4 Haziran’da, sonra 9 Haziran’da yapılmak istenip de yapılamayan 41. İstanbul Müzik Festivali 29 Haziran akşamı Aya İrini Müzesi’ndeki kapanış konseriyle sona erdi. Kapanışa, sürekli şefi Sascha Goetzel’in yönettiği Borusan İstanbul Filarmoni Orkestrası’nın konserin sonunda alkışlara teşekkür için çaldığı parça damgasını vurdu. Aslında çalınan yapıta “parça” demek yanlış; çünkü, orkestra genellikle çalındığı gibi iki-üç dakikalık bir parça değil, Ulvi Cemal Erkin’in yaklaşık 9 dakika süren ünlü yapıtı “Köçekçe Süiti”ni seslendirmişti bu kez.

Çağdaş çoksesli müziğimizin belki de en çok çalınan yapıtı olan ve ilk kez Ankara’da Ernst Praetorius yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Filarmoni Orkestrası’nın seslendirdiği “Köçekçe”yi son kez de, geçen 4 Haziran günü, yani festivalin açılış konserinin yapılamadığı gün, Gezi Parkı’nda, gönüllü müzikçilerden oluşan İstanbul Çapulcular Orkestrası Gezi Filarmoni şef Sascha Goetzel yönetiminde seslendirmişti.

Aya İrini’yi dolduran müzikseverlerde büyük coşku yaratan Köçekçe ile sona eren konser, ondan daha kısa bir yapıtla, çağdaş çoksesli Rus müziğinin kurucusu sayılan Glinka’nın Ruslan ve “Ludmilla Uvertürü” ile başladı. Onu izleyen, Antonin Dvorak’ın “Op.53 La Minör Keman Konçertosu”nda kuşağının en iyi kemancılarından birini, Maxim Vengerov’u dinledik.

Vengerov, gittikçe yoğunlaşan alkışlara ise, Bach’ın “Sarabande”ı ile ustalığını da bir kez daha göstererek teşekkür etti. Böylece, konserin ilk bölümü kulaklarımızda Vengerov’un ayrıntıları ortaya çıkaran, incelikli yorumunu bırakarak bitti. Konser ve festival ise orkestranın ikinci bölümde seslendirdiği, Richard Strauss’un Nietzsche’nin “Böyle Buyurdu Zerdüşt” adlı yapıtından esinlenerek bestelediği aynı adlı senfonik şiiriyle sona erecekken Gezi’nin çocukları izlenceyi değiştirtti. Bakınız yazının başı.

Festivalin bitişiyle AKM’siz beşinci müzik mevsimini de geride bırakırken 2007’de “35. Festival”in açılışında Sayın Şakir Eczacıbaşı’nın festivalin en büyük mekân sponsoru olarak I. Konstantin’e teşekkür edişini anımsadım da utandım.