Hakan Bayhan'ın ilk masal kitabı: Bahçedeki İncir Ağacı

Zeynep Şimşek’in resimlediği kitapta, çocukların masal okurken birey olmalarını, doğa ve hayvan sevgisi kazanırken kendilerine güvenmelerini ve bu güvenle kendi kararlarını kendilerinin vermelerinin yolunu çiziyor.

“Bahçedeki İncir Ağacı” masalında, çocukların hayal dünyasının zenginliğine işaret eden Bayhan, Maceraperest Kerem’in kişiliğinde arkadaşlık, dostluk, aile, paylaşım ve birlikte yaşama kültürünün önemini anlatıyor.

Hakan Bayhan neden çocuk masalı sorusuna ise, “Korku, heves, mutluluk, vicdan, adalet, macera gibi insana dair duyguların temelleri masallarda geçen olağanüstü olaylar ve kişilerle atılıyor aslında. Bu nedenle masalların hayatımızdaki yeri bir başka… Başta kendi çocuklarım olmak üzere tüm çocuklarımızın gelecekte kuracakları hayatlarına masalsı bir katkıda bulunabilirsem ne mutlu bana” diyor.

“İlginç ve tehlikeli olayları göze alan, serüvenci.” diyor sözlük maceraperest için…

Oysa yetişkinler çocuklarını “tehlike”lerden korur; başı sonu belli olmayan yolculuklardan sakınır; kendilerinin deneyimlemediği her türlü yaşantıya endişe ve kuşkuyla yaklaşır; çocukların merak ve cesaretle atmaya hazırlandığı her adımda, yetişkinlere özgü korku dağarcığından yeni bir çekince bulup çıkarıverir.

Başka bir aile biricik oğullarının Kaninda’ya gideceğini bilse karıncalarla ilgilenmesine izin vermez, bu serüveni başlattığı için serçe Nino’ya kızarlardı.

Neyse ki Kerem’in ailesi O’nun meraklı kişiliğinden hep memnun oldu; tercihlerine saygı duydu; kimi serüvenlerinde yol arkadaşı, kimi serüvenlerinde iyi birer destekçi oldu.

Bu yüzden Kerem ve arkadaşları apaydınlık birer çocuk olarak büyüyor. Bahçedeki incir ağacı da Onlara tanıklık ediyor.

Okurken serüvenlerin hayatı nasıl güzelleştirdiğini hatırlayıp, sırt çantasını yeniden omuzlayan yetişkinler de olacaktır. Ne mutlu onlara…