Issız Adam

Geçen hafta sonu seyrettim filmi. Herkes farklı şeyler de görmüş olabilir filmde. Ben, şehrin yüzeysel, kirli ilişkilerine kendini kaptırıp giden adamın, tertemiz bir aşk karşısında nasıl ezildiğini gördüm. Âşık olduğu kadına, kendi kirlenmişliği içinden dokunmak istemeyen bir adam... Adam ancak annesinin, âşık olduğu kadın hakkındaki cümlelerinden bunu anlayabildi.

O an, onu hak etmediğini anladı ve belki de annesinden kalan, içindeki temiz duygularla ayrıldı kızdan. Âşıkken…

Kaç erkek bugün birlikte olduğu kadını duygusal anlamda kirletmemek adına, onu hak etmediğini düşünüp ayrılır sizce? Belki de sadece filmlerde yaşanır böyle hikâyeler. Ancak senaryoyu bir erkeğin yazdığını düşünürsek, o kadar karamsar olmayalım diyorum gene de ben. Belki de ilk defa ve hatta bir daha yaşayamayacağı bir aşkı, sırf karşısındakinin zarar görmemesi için bitiren bir erkek.

Aslında erkek-kadın fark etmez. Bugün alabildiğine bencilce yaşanan ilişkilerle örülüyüz. Erkekler cinsellik düşünürken, kadınların maddiyata baktığı bir düzende yaşıyoruz. Hem de “Sevginin Gücü” isimli kitapları elimizden düşürmezken, “sevgi”den ahkâm keserken…

Yıllar sonra, adam tesadüfen görür sevdiği kadını. Ve yaşadığı en büyük pişmanlığı içinde bastıramayıp hasretle sarılır kadına, kendine sarılır gibi… Çünkü herkesin içinde sakladığı temiz olma isteğini o da defalarca örtmüştü. Ve bir tek o kadınla, içinde bir yerlerde saklı küçük bir hazinenin olduğunu fark etmişti.

Hayatın oyun ve oyalanma olmadığını kavramak isteyenlere anlatıldı bu film bence. Oyalanmadan toparlanmak isteyenlere… İyi pazarlar.

Aylin@kotil.web.tr