Laiklik Üzerine

Yazar, Ahmet Köklügiller, laiklikle ilgili olarak hazırladığı yapıtta, bu konuda, birçok soruya açıklık getirmeye çalışıyor. Sözgelimi; laik devlette Diyanet İşleri Başkanlığı olur mu, din özgürlüğü olan yerde tarikatlar yasaklanır mı, tarikat şeyhlerinin türbeleri ziyarete açılır mı, her isteyen Kuran kursu açabilir mi, camileri devlet mi yapsın, halk mı vb.

Bugün Atatürkçü laik düzenden uzaklaştığımız açıkça gözleniyor. Ortaçağ karanlığına gidişimiz boşuna değil. Atatürk, dinin gerekli olduğunu, devletin belirli bir dini olamayacağını vurguluyor. Bunun için de gerekli önlemleri alıyor. Türk Devrimi’nin en önemli ilkesi olan laikliği uygulamaya koyuyor ve bu doğrultuda, Batı’ya yönelik yenilikleri benimsetip gerçekleştiriyor. Laikliği, “din ile siyaset” ayrılığı olarak algılıyoruz; ancak Hasan Ali Yücel, bunu “din ile devlet” ayrılığı olarak tanımlıyor, “iman sahibi milletin, dinini devletten beklememesi” gerektiğini söylüyor. Din dersi konusunu sorun yapan siyasetçilerin çocuklarını imam ve hatip okullarına göndermediklerini örnek gösteriyor.

Laiklik ilkesinin 1937’de anayasaya girdiğini biliyoruz. Atatürk’ün ölümünden sonra, özellikle 1945-1950 döneminde, laiklikten önemli sapmaların olduğunu gözlüyoruz. Ezanın Türkçe okunması eleştiriliyor ve 14 Haziran 1950’de Arapça ezana dönülüyor. İmam ve hatip okullarının sayısı artıyor, 1968’de bu okullara kız öğrenciler de alınmaya başlanıyor. Bugün, devlet kurumlarında, “nalınların, takunyaların takırdaması” ve başörtüsünün üniversitelerde sorun olması, Atatürk anıtlarının kırılması, yakın zamanda yaşanan Sıvas-Madımak olayı vb olaylar, bu gelişmelerin sonucu değil mi? Din perdesi ardındaki kışkırtmalarla yaşadığımız pek çok olay var.