PEN: Sizi duyuyoruz

Gazetemiz Genel Yayın yönetmeni Can Dündar, Dünya Yazarlar Birliği PEN’in ifade özgürlüğü ödülüne layık görüldü. PEN’in, uluslararası yardım kuruluşu Oxfam Novib ile birlikte verdiği ödül her yıl dünyanın değişik ülkelerinde baskı altında kalan ve sansüre uğrayan gazeteci, yazar sanatçılara dağıtılıyor.

Hayatı pahasına...

Hayatlarını tehlikeye atma pahasına ifade özgürlüğünden yana olmaları dolayısıyla Can Dündar’ın yanı sıra Eritreli şair, gazeteci Amanuel Asrat ve Mısırlı yazar Omar Hazek de ödül aldı. Hollanda’nın Lahey kentinde düzenlenen törende ödülü Can Dündar adına eşi Dilek Dündar aldı.

Uluslararası PEN’in başkanı Jennifer Clement konuşmasında “Bu ödül yazarların ifade özgürlüğü adına cesaretleri, adanmışlıkları ve yaptıkları fedakârlıkları onurlandırıyor.

Bu ödülle, bu yazarlara -onlara rahat vermeyenlere- seslerinin duyulduğunu ve asla unutulmayacaklarını bildiriyoruz” dedi.

Can Dündar: Kaleme bir ömür verdim

Cezaevinden seslenen Can Dündar’ın mesajını Dilek Dündar okudu. “Bu mesajı cezaevinde kalemle (PEN) yazıyorum. Ve fark ettim ki yıllardır kalemle yazı yazmamışım. Bilgisayar yazı yoldaşım olmuş. Ama burada bilgisayar yasak... Daktilo da... Sadece kâğıt ve kalem. Eski kadim dostlar. Bu bile karanlıkta büyük ışık. Çünkü yazan insan, o kâğıttan kendisine bir uçan halı yapıp atıldığı zindandan kaçabilir, dağlar, denizleri aşıp mesela Hollanda’da bir ödül törenine katılabilir, özgürlüğün keyfini çıkarabilir. Yazı, bana bu ayrıcalığı bahşetti ömrüm boyunca. Okulda ilk kırmızı kurdelemi onun sayesinde aldım. Onun sayesinde iş bulup para kazandım. İlk kütüphanemi ilk kitabımın telifinden aldım. Evimin taksitlerini gazete yazılarımla ödedim. Ve şu an yine bu satırları okuyan eşimi o yazılar sayesinde tanıdım, tavladım, evlendim. Kaleme bir ömür verdim, o da bana karşılığını fazlasıyla verdi. Bana bir dünya bahşetti. Bana meslek oldu, destek oldu, yoldaş oldu. Şimdi bu ışıklı çubuk bana bu itibarlı ödülü getiriyor. Basın özgürlüğü ödülünü bir cezaevinde almak ne kadar kara mizah gibi görünse de Cervantes’ten Dostoyevski’ye elini kalem denen nesneye sürenlerin başına gelenleri hatırlayınca yalnızlık çekmiyor insan. Bu duygularla beni bu ödüle layık görenleri cezaevinden selamlıyor, kalemin (PEN’in) şanına layık olmaya çalışacağıma söz veriyorum.”