“O sakat, bu cezalı, falanca koronavirüs..
Rakip Şener’in ensesine tokat attı, hakem kırmızı atladı..
Fatih Terim cezalıydı...”
İşin şakası bir yana, Galatasaray, Hatay’da şampiyonluk düşünden uyandı.
3-0 çok ağır bir yenilgi.
Kimse bahane falan aramasın!
Hangi kadroyla oynarsanız oynayın eğer şampiyonluk iddianız pamuk ipliğine bağlıysa, ilk 45 dakika gibi ‘rezalet’ bir futbol oynayamazsınız. Hiç yoktular.
Belki de sezon başından beri en kötü futboldu Hatay’da sergilenen.
Öncelikle şapkadan çıkan ‘stoper’ Gedson o bölgenin adamı değil. İlk golde Saracchi’nin hatasını zincirleme hataya çevirdi takımın gardı düştü. Urugaylı nasıl bir sol bek, anlamak güç. Ne hücumda, ne defansta var, kontenjandan oynuyor olmalı; Emre Taşdemir dururken! Keza Ozornfawor diye bir stoper varken, hadi olmadı, ilk geldiği günlerde ve Norveç milli takımında tandem oynamış Lines varken, 10 numaradan ‘5’ numara yaratmak garip tercih. Daha garibi, Ömer Bayram tercihi.
Bu garip 11 ilk yarıyı felç etti. Boupendza’sız skor buldu ev sahibi.
2 farklı yenilgi sonrası, ikinci yarıya 4 değişiklikle dönüyordu Galatasaray.
Biraz iş olsun gibi yapılan değişikliklerdi. Örneğin ne kadar kötü olursa olsun Feghouli çıkmaz. Babel giriyorsa göbeğe gelmez, çizgi oynar..
Gerçi bu kan değişimi takımı toparladı biraz olsun. En azından ilk yarıdaki kadar kötü değillerdi. Falcao’nun biri milimle dışarı giden, öteki kale direğine giden kafa vuruşu gol olsa maç senaryosu değişirdi. BU bölümde de kaleci Munir devleşti kalesinde.
3. gol ise maçın fişini çekiyordu.
Hücumdayken eksik yakalandılar yediler golü.
Hatta son 15 dakikada 1 kişi fazla oynamanın verdiği avantajı bile kullanamadılar.
Ömer Erdoğan ve öğrencilerini kutlamak gerek. Sakin kalıp goller buldular maçı kazandılar.
Galatasaray ise ligin boyunun kısaldığı, 1 de maç fazlasının bulunduğu bu uzun ligde artık şampiyon olamaz; haa mucizeler yaşanır o ayrı!
Ama rakipler bu kadar kayıp yapar mı onu kestirmek güç!
Oysa bu tip maçlarda 0-0’ı koruyup nasılsa bir gol atarımı kovalaması lazımdı ‘eksik’ Galatasaray’ın.
Yapmadılar, kendilerini bitirdiler.
Daha doğrusu şampiyonluk şanslarını bitirdiler.
Bu arada, ‘kapris’ yüzünden takımdan gönderilen Belhanda’nın ölüsü, dünkü bir çok ismin ‘dirisi’nden daha faydalı olurdu; o yüzden bugünkü yenilginin faturasını Fatih Hocaya keserken, başta Yusuf Günay olmak üzere, Abdurrahim Albayrak ve Başkan Mustafa Cengiz’i de anımsayalım. Kadronuz kırılmaya Belhanda gibi, teknik direktörünüzün güvendiği ismi gönderemezsiniz!
Ha, cesaret ettiniz gönderdiniz, ama (muhtemelen) kaçan şampiyonluk sonrası genel kurulda çıkar bir açıklama yaparsınız; dinleyen olursa tabi!
