Vitrindeki albümler (03.11.2017)

Jehan Barbur ‘Evim Neresi’ (Ada Müzik)

Dürer’in “Dua Eden Eller” tablosu ne ifade ediyorsa, Jehan Barbur’un beşinci solo albümü “Evim Neresi” onu anlatıyor; yani umutsuz oluşuna aldırmaksızın ellerinin içinde büyük bir hayali büyüten insanı... Leonardo’nun “Mona Lisa”sının yüzündeki ifade neyse, Jehan’ın albümünün kapağında gösterilen ellerindeki ifade de o; hem mutlu hem hüzünlü, üstelik de çözülmesi olanaksız sırlarla dolu. Jehan’ın yapımcılığını, tüm şarkı sözlerini ve (Cahit Berkay’ın “Selvi Boylum Al Yazmalım”ı dışında) müziklerini üstlendiği albüm, çağdaş kadın ozan çizgisinin devamı. Piyanoda Evrim Tüzün, gitarda Berkant Çelen, basta Murat Çopur, davulda Onur Başkurt. Yakından tanıdığımız ve Jehan’ın sahnesinde ve albümlerinde eşlik eden iyi müzisyenler var yine yanında. Yanı sıra gitarcı Eylül Biçer, Kemal Evrim Aslan, piyanist Çağrı Sertel ve klarnetçi Toygun Sözen. Berrak tınılı, çok temiz ve sade çalınmış şarkılarda hep kendi hayatından süzülmüş hikâyeler konu edinilmiş. Dibine kadar gerçekçi ve samimi; bir o kadar da melankolik; yalnızlık duygusuyla yıkanmış sessiz bir yaz akşamı gibi... Yüzyıllar geçerken insanlığın dertleri değişmiyorsa, ihtiyacımız olan devayı Jehan’ın şifalı ellerindeki şarkılarda bulabilir miyiz!

Her dil bir kimlik, her kimlik bir bellek

Kardeş Türküler ‘Yol’ (Kalan Müzik)

Boğaziçi çıkışlı bir kolektif proje topluluğu Kardeş Türküler. Yeni albümleri “Yol” ise onların çeyrek asırlık yolculuğunu ifade ediyor. Bu süre zarfında kesintisiz olarak dik durmayı başaran topluluk, tıpkı geçmişindeki gibi burada da yine çok dilli ve çok kültürlü bir çalışma yürütmüş. Türkçe, Kurmancî, Ermenice, Arapça, Karadeniz Rumcası, Kırmancki, Çerkezce ve Boşnakça olmak üzere, sekiz ayrı dilden şarkı var “Yol”da. Bunlardan ikisi daha önce hiç okumadıkları diller. Ancak diğer şarkıların çoğu zaten seyirciyle sahnede tanışmış, buluşmuş şeyler. Bu albümdeki duygulara en iyi tercüman olan şey, şair Birhan Keskin’in satırları olmuş: “taş yarılıyor bir çiçek için yol veriyor, kısacık konuşuyor çiçek: dünya diyor.” “Yol”un yanı sıra özlem ve umut bu albümün diğer başat duyguları. İlerliyor gibi görünsek de, insanlık için acılar hep aynı olduğundan, Kardeş Türküler için her dil bir kimlik, her kimlik bir bellek. “Yol” albümü ağırlıklı olarak halk ezgilerinden oluşuyor. Albümü açan “Beyaz Atlı” ile Cem Karaca üzerinden protest müzik tarihine selam ediyorlar. Ne de olsa usta, bu topluluğun kurulduğu günlerde kendilerine müziği ve ruhuyla el verenlerin başında geliyor. O halde “Yol”a revan...