Yemekten kısa bir süre sonra tekrar acıkmak, sadece fiziksel değil, aynı zamanda alışkanlıklarla da ilgili olabilir. Beslenme tarzınızda farkında olmadan yaptığınız bazı hatalar, sürekli aç hissetmenize neden olabilir. olabilir. Peki, alışkanlıktan dolayı açlık hissettiğinizi gösteren davranışlar nelerdir? İşte, sürekli acıkmanıza neden olan 7 hata...
SÜREKLİ ACIKMANIZA NEDEN OLAN 7 HATA
1. Yeterince protein tüketmemek
Protein, tokluk hissini en uzun süre koruyan makro besindir. Sabah kahvaltısında sadece simit veya poğaça yemek, kısa sürede acıkmanıza neden olur. Kahvaltınıza yumurta, peynir ya da yoğurt gibi protein kaynakları eklemeyi ihmal etmeyin.
2. Şekerli Gıdalara Yönelmek
Basit karbonhidratlar, kan şekerini hızla yükseltip kısa sürede düşmesine neden olur. Bu da sürekli bir açlık hissine yol açar. Şekerli kahvaltılık gevrekler, tatlılar ve işlenmiş atıştırmalıklardan uzak durmak, daha dengeli bir iştah sağlar.
3. Sıvı kalorileri göz ardı etmek
Gazlı içecekler, meyve suları ve şekerli kahveler farkında olmadan fazla kalori almanıza neden olurken sizi doyurmaz. Sıvı kaloriler yerine su, şekersiz bitki çayları veya kefir tercih etmek daha akıllıca olur.
4. Öğün atlamak veya çok uzun süre aç kalmak
Uzun süre aç kalmak metabolizmayı yavaşlatır ve bir sonraki öğünde aşırı yeme riskini artırır. Öğün atlamak yerine dengeli ve düzenli aralıklarla beslenmeye özen gösterin.
5. Lif tüketimini ihmal etmek
Lif, sindirimi yavaşlatır ve mideyi daha uzun süre dolu tutar. Sebze, meyve, tam tahıllar ve baklagiller gibi lif açısından zengin gıdalarla beslenmek, uzun süre tokluk sağlar.
6. Yetersiz uyku
Uyku düzeni, açlık hormonlarını (grelin ve leptin) doğrudan etkiler. Az uyuyan kişilerde iştahı artıran grelin seviyesi artar. Günde 7–8 saat kaliteli uyku, iştah kontrolü için önemlidir.
7. Duygusal açlıkla gerçek açlığı karıştırmak
Stres, sıkıntı, can sıkıntısı veya alışkanlık gibi sebeplerle yeme isteği duyabilirsiniz. Gerçekten aç olup olmadığınızı anlamak için kendinize "Şu an bir elma yer miyim?" sorusunu sorabilirsiniz.
