Alkışlar Sting için!

Yılın son büyük konseri için önceki akşam ilk kez gittim Ataköy Atletizm Arena’ya. Spor karşılaşmalarına uygun olan mekân, beyaz ışıkların da etkisiyle birden çok soğuk geldi ama ışıklar kapanıp müzik başlayınca, bu önemini yitirdi.

Sahne önü bileti olanlar için ayrılan alanın bir kısmı bu konserde de boştu. Onun arkasındaki saha içi bölümde durum tam olarak nasıldı bilmiyorum, fakat tribünlerdeki ve sahne önündeki izleyici grubu, konser sırasında birkaç şarkı dışında fazla coşkulu görünmedi. Bunun nedeni Sting’in performansı değildi elbette; 60’ını deviren sanatçı, hâlâ taş gibi sağlam müzik yaptığını İstanbul’da bir kez daha gösterdi.

2006’da Kuruçeşme Arena’da verdiği konserle kıyaslarsam, performansını bu kez daha güçlü buldum. Yüzündeki çizgiler biraz daha artmış olsa da, gri tişört, siyah pantolon ve yelekten oluşan spor şıklığıyla zamana meydan okuyordu yine.

Sadece 13 dakika gecikmeyle sahneye gelişi bile profesyonelliğin göstergesiydi. 1993 yılından bir şarkıyla, “If I Ever Lose My Faith in You” ile açtı konseri. Alkışlara Türkçe “Teşekkürler, merhaba!” diye karşılık verip uzun zamandır birlikte çalıştığı Dominic Miller (gitar), Vinnie Colaiuta (davul), David Sancious (klavye), Peter Tickell (elektronik keman) ve Jo Lawry’den (vokal) oluşan ekibini tanıttı.

Sting, her ne kadar “Back to Bass” adını taşıyan turnesinde daha yalın akustik bir soundu hedeflemiş olsa da zaman zaman gümbür gümbür inletti mekânı. Gitarını çalıp “The End of Game”i ya da “Shape of My Heart”ı söylerken o bilgece sakinliği hâkimdi sahneye, ama ne zaman “Demolition Man”i, “Driven to Tears”ı çaldılar, o zaman The Police döneminin enerjisi yayıldı ortama. Şarkıların bazısına yapılan yeni düzenlemeler de oldukça başarılıydı. Özellikle The Police’in 1978 tarihli ilk albümünden “Roxanne”ın uzatılmış versiyonu dikkat çekiciydi.

İzleyicileri hareketlendiren şarkılardan birisi, ekibe klarnette Serkan Çağrı, perküsyonda Gurur Nar ve kanunda Devrim Ekiz’in katılımıyla yorumlanan “Desert Rose” oldu. Sting’in “Yallah Yallah” nidalarıyla eşlik ettiği şarkı, müziğin rotasını birkaç dakika için doğuya çevirdi. Sahnedeki bu buluşma fikir olarak güzeldi ama bence iyi çalışılmış olduğu izlenimini vermedi.

Sting ve ekibi, gelmiş geçmiş en takıntılı aşk şarkılarından birisi olan “Every Breath You Take”i çalıp sahneden ayrıldığında, yaklaşık 15 bin kişiden yoğun tezahürat duyuldu. Tekrar gelip “Next to You” ile sarstılar salonu. Tam iki saat süren konserin kapanışında 25 yıl önce ilk kez duyduğumuz “Fragile”ı dinlerken, Sting’in The Police’ten ayrıldıktan sonra rock, caz ve dünya müziğine kucak açan solo kariyerinin bütün görkemini koruduğunu düşünüyordum. www.zulalkalkandelen.com