Bir çocuğun çıkaramadığı ses olmak zorundasın!

Sosyal medyada #elmalıdavası #Elmalıda2Cocuk etiketleri ile tekrar gündeme gelen ve vatandaşlardan yoğun tepki alan Elmalı Davası’nda yeni gelişmeler yaşandı.

Olay meydana çıktıktan sonra cinsel istismara maruz kalan küçük kız ve ağabeyi, başlarına gelenleri deftere yaptıkları çizimlerle anlatmaya çalışmış, bu resimler soruşturma dosyasına girmişti.

Lakin Antalya’nın Finike ilçesinde, kız çocuğu ile ağabeyinin yaşadıklarına ilişkin yürütülen soruşturma kapsamında tutuklanan annesi ile üvey babası yargılandıkları Elmalı Ağır Ceza Mahkemesi'nce tahliye edildi.

İstismara uğradığı öne sürülen 6 ve 9 yaşındaki bu iki yavru hem Çocuk İzlem Merkezi'nde verdiği ifadelerinde hem de başlarına gelenleri deftere yaptıkları çizimlerle çok net ortaya koymuşken bu karar hepimizi çok yaraladı.

Çocukların savcıya verdiği ifade de anneannesinin Finike'deki evinde kaldığı 7-8 aylık dönemde oklava ve şarj kablolarıyla dövüldüğünü, üvey babası ve dayısının kendisinin özel bölgelerine dokunduğunu anlatmalarına rağmen bu kararın çıkması çok ilginç.

Zaten istismarcıların özelliklerine bakıldığında, büyük bir oranda çocuğun yakın çevresinden, tanıdığı kişiler olduğunu bilmek ve her dört istismar haberinden birinde istismarcının aile içinden bir kişi olması düşündürücü değil mi?

Anlayacağınız bu sapıklar, vicdansızlar çok yakınımızda.

Buna rağmen mahkeme öyle düşünmedi demek ki tahliye kararı verdi.

Bir çocuğun en zor durumuna şahit olmak ve yaşadığı tramvalarla onu yalnız bırakmak da bu olsa gerek.

Yahu bu mesele bu ülkedeki en önemli mesele…

Ne siyasi ne ekonomik ne ticari bir durum…

İnsani bir durum insani…

Çok üzülüyorum gerçekten.

Bu rezilliğin, sapıklığın cezasız kalmasına bir vatandaş olarak isyan ediyorum.

Bu sapıklığın kabul edilemez bir cinsel suç olduğunu bilerek buna kalkışan istismarcıların en ağır cezayı almadıklarını görmek beni kahrediyor.

Hiçbir şekilde affedilmeyeceklerini, cezalarının hafifletilmeyeceğini bilseler elbette azalır bu işler ama hukuk guguk olunca olmuyor işte.

Bahse konu olan bir çocuk ve onun geleceği.

Bu çocuğun yaralanmış ruhunda yaşanacak öfkenin, nefretin, değersizlik duygusunun, dışlanmışlığın öfke nöbetlerinin, içine düştüğü hazin çıkmazın büyüklüğünden kimin haberi var soruyorum sizlere?

İşte bu yüzden Antalya’da, Finike’de, Elmalı’da ve ülkemin her bir köşesinde milletçe bu çocukların sesi olmak zorundayız.

İstismarın affı olmaz!

Çocuklara çiçekler çizmesi gereken deftere uğradıkları tacizi çizdiren bu düzen batsın.

Gelin hep beraber elimizden geldiğince, gücümüz yettiğince haykıralım.

Bu ses öyle gür çıksın, öyle korkutsun ki sapkınları bir daha böyle işlere kalkınmasınlar.