Bize maç olsun yeter

Kadıköy Şükrü Saracoğlu Stadı’nda önceki akşam oynanan Fenerbahçe-Trabzonspor maçında, tribünlerde yine kadınlar vardı. Böylece, seyircisiz oynama cezası olan maçlara kadın ve 12 yaş altındaki çocukların alınması uygulaması, bir kez daha hayata geçmiş oldu. Biz de tribünlerin son durumuna bir göz atalım dedik.

Maçın başlamasından 2.5 saat önce, çoğunluğu lise ve üniversite öğrencileri ile ev kadınlarından oluşan kuyrukta buluyoruz kendimizi. İstisnasız herkesin tişörtünde, atkısında ya da tokasında sarı-lacivert renkleri görmek mümkün. Kadınların birbirlerinin bilet numarasına bakıp yerlerini anlamaya çalıştığı, “Kapı ne zaman açılacak” sorularının defalarca tekrarlandığı bu bekleyiş sırasında, konuşmalar genellikle futbol üzerine. Çünkü kadın seyirci artık bir “ceza” olarak algılanmaktan çıkıp en az erkekler kadar “taraftar” olduğunun anlaşılmasını istiyor.

Nihayet kapılar açıldığında, çanta ve üst aramaları eşliğinde içeri alınmaya başlıyor ve tribünlerdeki yerimizi alıyoruz. Yan yana dizilmiş 4 kişilik bir gruba “merhaba” deyip sohbete başlıyoruz. Aralarından biri, “Artık her kadın cezalıda burdayız. Çok zevk alıyoruz. Bize maç olsun yeter” diyor. Eşinin “normalde” dışarı çıkmasına izin vermediğini, ancak kadın seyircili maçlara seve seve gönderdiğini belirtiyor.

Örgü, çekirdek ve piknik...

Bir başka kadın seyirci, önceden futbolla hiç ilgilenmediğini, arkadaşının ısrarıyla ilk kadın seyircili maça geldiğinden bu yana futbolu takip ettiğini söylüyor ve ekliyor: "Benimki de bir şey mi? Buraya gelip örgü örenler, çekirdek çitleyip ortamı piknik alanına çevirenler bile oluyor.”

Gerçekten de kadınlar arasında iki farklı profil rahatlıkla seçilebiliyor. Bir yanda, tuttuğu takımın tüm şarkılarını, takımdaki tüm oyuncuları ezbere bilen taraftar kadınlar; diğer yanda, kocasının da izniyle evden çıkıp hayata karışmanın, sosyalleşmenin bir yolu olarak stadyumu seçenler. Her iki grup da halinden memnun, çünkü ortak payda, yaşadıkları rahatlama duygusu.