'Hakan Şükür'den yüzde kaç alacaklar?'

Cumhuriyet Gazetesi Devlet Tiyatroları’nın özelleştirilmesine yönelik yasa tasarısının detaylarına yer verdiği dünkü haberinin ardından bugün de taslağı tiyatro sanatçılarının değerlendirmesine sundu.  DT ve DOB gibi sanat kurumlarında “sanatkar memur” istihdam edilemeyeceği, ihtiyaç halinde, “sözleşmeli sanatkar personel” istihdam edilebileceği, ödenecek ücretlerin Kültür ve Turizm Bakanlığı onayıyla belirleneceği yeni taslakta dikkat çeken maddelerden biri de DT’ye bağlı sanatçılar başta olmak üzere tüm sanat kurumlarındaki sanatçıların diziler gibi diğer işlerde çalışmalarına koşul getirilmesi. Sanatçıların ikinci bir iş yapmaları durumunda, bu işten elde edecekleri net gelirin yüzde 30’unu Bakanlığa ödemeleri gerekecek.

Ragıp Yavuz (İBBŞT yönetmeni)

Taslağın elle tutulur hiçbir yanı yok. Ödenekli tiyatroların sanatçıları kurum dışında iş yaptıkları zaman zaten “asal görevini aksatmamak” koşuluyla izin alırlar. Bir dizide oyunculuk yapmak sahneye çıkmaya engel değildir. Dört ayrı oyunda görev yaptığı halde “ek iş” yapan sanatçı arkadaşlarımız var. Çünkü maaşlar çok yetersiz. “Dışarda” kazandığı paranın yüzde 30’unu devlete ödemek de ne demek? Milletvekilliği maaşı yetmezmiş gibi TV’de yorumculuk yapan Hakan Şükür’den yüzde kaç almayı düşünüyor acaba hükümet? Devletin kadrolu imamı bir evde mevlut okuduğu zaman aldığı paranın ya da işadamı milletvekilleri yıllık karlarının yüzde kaçını verecek bu devlete? Abesle iştigal...

Işıl Kasapoğlu (DT yönetmeni)

Dünya değişirken, Türkiye değişirken tiyatromuzun değişime katılmaması imkansızdı. Durağanlık hepimizin ölümüne yol açar. Olumlu olması gereken değişim yıpratıcı, yakıcı, yok edici önerilerle başladı. Yazık. Oysa daha çok işimiz, çok yolumuz var. Kamu tiyatroları ticari tiyatrolardan çok farklı bir konumda. Hükümete değil kamuya aittirler. Su gibi, ekmek gibi ihtiyaçtırlar. Önce bunun farkında olmalıyız. Öneriler oyuncu ya da yönetmenlerin finansal ilişkilerine bağlı olarak değil niçin bu mesleği yaptıklarıyla ilgili olmalıdır. Kamu Tiyatroları “Halkımıza hoşca vakit geçirtmek için” değil, insanı daha iyi, daha doğru, daha güzele yakınlaştırmak için vardırlar. Hodri meydan! Benim anlatacaklarım varsa, bu anlatacaklarımı sadece tiyatro yaparak anlatabiliyorsam ben tiyatro yapacağım. Buna kimse engel olamaz.

Ayşenil Şamlıoğlu (İBBŞT eski Genel Sanat Yönetmeni)

Bir tiyatroda neler oynanacağına bir kurulun karar vermesi garip geliyor bana. Burada karar Genel Sanat Yönetmeni ve yönetmenlerin ortak kararıdır. Sanatçıya iş bulmak için çalışan menajerler bile yüzde 30 almıyor.

Aydın Orak (Yönetmen, oyuncu)

Sözleşmeli sanatkar, personel mantığı sanatçının haksız kazanç elde etmesini önleme değil, sanatçı ve kurum-devlet arasında bağlayıcılığı ortadan kaldırır. Yani statü olarak sanatçıyı devlet memurluğundan çıkarır. Bu, tiyatronun içini boşaltıp devletin tüm imkanlarının dışına itmektir. Bu da “Ey tiyatro benden uzak dur ne halin varsa gör” demektir.

Atilla Olgaç (DT emekli oyuncu)

70’lerde de ek işler konusunda bir takım değişiklikler yapılmıştı. O zaman görüntülü reklama çıkmak yasaklanmıştı. Dizilerde oynamak için izin gerekiyordu. Biz yapamayınca mankenler yaptı. Ek işlerde zorluk çıkarılmamalı. Yaptığımız ek işler de genellikle sanat işi oluyor.