İstanbul Havalimanı açıldı: Medeniyet çok uzakta!

Yeni havaalanına ilk inen uçaklardan birindeyim. Atina’dan dönüyoruz, kafamızda bin tane soru. Acaba gece yarısı ineceğimiz İstanbul Havalimanı’ndan evlere nasıl gideceğiz? Para da kalmamış, ATM var mıdır?

Bir hovardalık yapıp taksiye binsek Kadıköy ne kadar tutar? Onun yerine bir Atina gezisi daha yaparız deyip bu seçenekten çok çabuk vazgeçiyoruz! Pilotun “inişe geçtik” anonsuyla kendimizi akışa bırakmaya karar verip camlara üşüşüyoruz ama boşa! Yoğun bulut tabakasından aşağıyı görmek imkânsız. Neyse sonunda tekerlekler piste değdi, yolculuk bitti. Hostes, “Dünyanın buluşma noktası İstanbul Havalimanı’na hoşgeldiniz” dedi ama uçaktan inmek daha uzun süre kısmet olmayacak, pist çok uzun!

<haber-dikey:1334783,1334667>

Özellikle uzun uçuştan sonra yolcuların yürekleri pır pır bekledikleri bir an vardır: Körüğe mi yanaşacağız? Yoksa otobüs çilesi mi çekeceğiz? Körüğe yanaştık, mutluyuz! Ama mutluluk kısa sürdü, bitmek bilmez “uzun yürüyüş” başladı. Çok geniş, boş, devasa alanlardan geçip duruyoruz. Sağdan soldan cümleler çarpıyor kulağımıza. “Milyarlar çar çur olmuş, Atatürk ihtiyaca yetmiyorsa büyütselerdi”, “Üstelik çok daha ucuza mal olurdu, güzelim alanımızdan da olmazdık”, “Bu alanın yakın olduğu hiçbir yer yok, medeniyet uzakta”, “Hadi illaki ormanı katledecek yeni alan yapacaksın, bari önce buraya metroyu getirseydin”.

Bu alanın ruhu yok
Pasaport kontrolünden geçtik, yürümeye devam! Duty Free’de alışveriş yapan yok, canlılık yok, ruh yok ama altında yürüdüğümüz büyük bir kubbe var!
Istanbul Grand Airport (İGA) sitesinde “İstanbul Havalimanı terminalinde İstanbul camilerinin, hamamlarının, kubbelerinin ve daha birçok tarihi yapının zenginliği, proje mimarisine ince ince işlenecek. Türk-İslam sanat ve mimarisinde kullanılan motifler, güzellik, doku ve derinlik sağlayacak” deniyor. Kubbeyi gördük ama “ince ince işlenmiş” bir şeyler gözümüze çarpmadı, belki uykusuzluktandır!

Çok şükür “çıkış”a yaklaştık, önce ATM bulmamız lazım, Sağa mı gitsek, sola mı? Yanlış yöne saparsak bir yarım saatimiz kesin gider, uçsuz bucaksız yollar göz korkutuyor. En yakındaki görevliye soruyoruz, aldığımız cevap, “bilmiyorum daha bugün işe başladım” oluyor! Ortalıkta tişortlerinde “ask me, bana sorun” yazılı gençler dolaşıyor ama önleri kuyruk! Herkes bir şeyler soruyor. Sonunda ATM alanını da, toplu taşıma katına nasıl gideceğimizi de bu şekilde öğreniyoruz.

Yeni alanda toplu taşımadan kasıt -en azından şimdilik- sadece “Havaist” gibi görünüyor. Ortalıkta İETT otobüsü yok. 4 hat olduğunu biliyorum; Mahmutbey, Mecidiyeköy, Halkalı ve Atatürk Havalimanı ama belli ki gece çalışmıyorlar. Saat 01.00’e gelirken tek seçeneğimizin “Havaist” olduğunu nihayet anladık! Kadıköy’ün saati uymayınca, “nasılsa metrobüs sabaha kadar” diye düşünerek Mecidiyeköy otobüsüne bindik. Yol uzun ve karanlık. Otobüs Hasdal kavşağına kadar hiç durmadan gidiyor. Neredeyse hiç ışık görmeden, “bilinmez”e doğru giderken, Mecidiyeköy’a yaklaşıp, tanıdık yerler görmeye başlayınca güven duygusu geri geliyor! Yok her seferinde bu çile çekilmez, Sabiha Gökçen’den vazgeçilmez!

Bu yemek 100 TL!