Köye dönüş...

Ülkenin dört bir yanındaki köylerinden göç edip büyük şehirlere gelen üreticilerin her birinin umutları vardı. Kimi evlenip yuva kuracak, kimi çocuklarına daha iyi olanaklar sağlayacak, kimisi de sigortalı çalışacaktı. Bu hayalleri ekonomik krizle yok olup gitti. Şimdi terk ettikleri köylerine geri dönüyorlar…

Tarım ülkesi olmayı sindiremeyenler olsa da kriz dönemlerinde kurtarıcı oluyor topraklar. Şehirlerde yaşayanların çoğunluğu, köyleriyle olan bağlarını koparmadılar. İşsizliğin artmasıyla ekonomik sıkıntıların tavan yaptığı ülkemizde, sosyal patlamanın bir nevi önüne geçmiş de oluyor tarım. Tanıdığım işçiler, memurlar, tükettiği fasulye, bulgur, tarhana, börülce, yağ, zeytin, un, patates gibi yiyeceklerini köylerinden getiriyor. Bazıları ise köylerine dönmekten utanıyordu. Çünkü, kendilerini başarısız buluyorlar. Ama krizle bu duyguların hepsi yok oldu. Aç kalmaktansa utanca katlanalım diye düşünen insanların çoğu şimdi köylerine dönüyor…

“Tarım olmasaydı krizin boyutları daha farklı yaşanırdı” anlayışı, görüşü yaygınlaşıyor bugünlerde. Ancak tarım sektörü de krizden çok etkileniyor. Başbakan, tarım krizini de görmezden gelip “teğet” geçiyor.

Nasıl mı? Başbakan ekonomiyi canlandırma paketleri açıklıyor. Şirketlere can suyu kredileri veriliyor. Ancak tarıma yönelik destek yok... Örneğin traktör vergisi düşürülmüyor. Sütteki yüzde 8’lik KDV oranı indirilmiyor? Üretici ineklerini kestikten sonra mı sütteki KDV düşürülecek? Köye dönüşler başlamışken mazotun ÖTV’si, KDV’si, gübre, ilaç gibi temel girdi fiyatları düşürülmüyor? Bu çifte standart değil midir? Çiftçiyi yok etme değil midir?

Üreticiler, esnaf, memur, işçi, emekli, 29 Mart yerel seçimlerinde, bugünün iktidarına Ege’den uyarı yaptı. Anlayana...