Mutluluk ve umut veren iki konser

Cemal Reşit Rey (CRR) Konser Salonu’nda önceki cuma akşamı adına yaraşır bir konser izledik. Konser, salona adını veren büyük bestecimiz, Türk Beşleri’nden Cemal Reşit Rey’in “Güneşli Görünümler” adlı orkestra süitinin dünya ilkçalınışıyla başladı. Yapıtı Hasan Niyazi Tura yönetimindeki CRR İstanbul Senfoni Orkestrası seslendirdi.

Cemal Reşit Rey’in 1930’larda bestelediği bu yapıtını ilk kez İDSO 2010’da Rahbari yönetiminde seslendirmişti. O konserde dört bölümü çalınan yapıtın bu kez tamamını dinledik. Rey’in “belki de o günlerin olanaklarını göz önünde tutarak oda orkestrası sayılabilecek bir topluluk için düzenlediği” yapıtını büyük orkestra için Yalçın Tura, Rey’in taslaklarına dayanarak, yeniden düzenlemiş.

Dinlediğimiz ikinci yapıt Yalçın Tura’nın 2. Senfoni’siydi. Değerli bestecimizin baştan sona klasik Türk müziğinin değişik makam ve biçimlerini işleyerek oluşturduğu senfoniyi oğlu Hasan Niyazi Tura’nın çaldırması ve bitiminde baba oğulun sahnede sarılmaları akşamın bir başka güzel ve duygulandırıcı olayıydı.

Bestecilerimizin tüm yapıtlarının daha sık seslendirilmesi gerektiğini düşünüyorum. Ancak böylece bu yapıtlar en iyi yorumlarını bulur ve hak ettikleri gibi dünya salonlarında da çalınırlar kanısındayım. Dün akşamki konser özellikle bu nedenle mutluluk vericiydi benim için.

Konserin ikinci bölümünde Rahmaninov’un 3. Piyano Konçertosu gibi zorluğuyla ünlü bir yapıtı seslendiren Özgür Ünaldı, gerek orkestrayla uyumu, gerekse yorumuyla başarılıydı bana göre. Genç piyanistin dinmeyen alkışlara kendi bestelediği kısa bir parçayla yanıt vermesi ise yeni bir besteciyi müjdeliyordu sanki.

Sünder Piyano Sınıfı İtalyan Kültür Merkezi’nde

Perşembe akşamı İstanbul İtalyan Kültür Merkezi’nde izlediğim konsere de kısaca değinmek istiyorum. Çoksesli evrensel müziğin ülkemizdeki geleceği için umut veren bu konserde İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı’ndan Prof. Ova Sünder’in piyano sınıfından dokuz öğrencisini dinledik. Değişik bestecilerden kısa yapıt ve bölümler çalan öğrencilerden Maya Muz, Hande Çağlar ve Billur Biriz en iyileriydi bana göre. On yaşında olduğunu sandığım Can Erkekli’yi ise izlemek gerekir diyorum.