Ustadan ilk öyküler: Mavi Köpeğin Gözleri

 “Aniden bana baktı. Bana ilk kez baktığını zannediyordum. Ama çok geçmeden, omzumda ve sırtımda hissettiğim yapışkan ve yağlı bakışını benden ayırmadan ayaklı şamdanın arkasından dolandığında, asıl benim ona ilk kez baktığımı fark ettim. Bir sigara yaktım. Acı ve yoğun dumanı içime çekip oturduğum sandalyeyi arka ayaklarından birinin üstünde dengeleyerek döndürdüm. Ardından kadının orada olduğunu gördüm, her gece olduğu gibi şamdanın yanında durmuş, gözlerini üstüme dikmişti. Birkaç dakikadır birbirimize bakmak dışında başka bir şey yapmamıştık. Ben arka ayaklarından biri üstünde dengeleyerek oturduğum sandalyeden ona bakıyordum. O ise iri elini şamdanın üstüne koymuş, ses çıkarmadan dikildiği yerden bana bakıyordu. Gözkapakları her gece olduğu gibi parıldıyordu. Derken her zamanki rutinimizi hatırladım ve “Mavi köpeğin gözleri,” dedim. O da elini şamdandan çekmeden, “Evet. Artık bu sözü asla unutmayacağız,” dedi ve iç geçirerek şamdanın yanından ayrıldı. “Mavi köpeğin gözleri. Bunu her tarafa yazmıştım.” – 1950

Yüzyıllık Yalnızlık, Kolera Günlerinde Aşk ve Benim Hüzünlü Orospularım gibi
nice kült eserin yaratıcısı Marquez’in öyküleri, baş döndürücü bir edebi tokluğu müjdeliyor!

Mavi Köpeğin Gözleri, Márquez’in 1947-1955 yılları arasında yazdığı on üç öyküden oluşuyor.

Büyülü gerçekçilik akımının öncülerinden Gabriel Garcia Marquez’in kült yapıtlarına öncülük eden bu öyküler, yazarın haklı şöhretini açıklayan ve yükselişi adım adım gösteren kıymetli bir kronoloji niteliğinde... Gerçekle hayalin ustalıkla bütünleştirildiği bu öykülerde yazar; yatalak bir genç adam, kedisinin bedenine giren bir kadın, evladının ölümüyle yaralanan bir anne, ölen ikiz kardeşler, gözleri çulluklar tarafından oyulan üç kör adam, kurbanını sabırla bekleyen ölüm meleği gibi birbirinden farklı kurgusal ve mitolojik kişiliklerin bedensel ve düşünsel hassasiyet anlarını gözler önüne seriyor.

Tarzı, temaları, karakterleri ve bilhassa son öyküsü Macondo’da Yağmuru İzleyen Isabel'in Monoloğu’yla yazarın en tanınmış eseri Yüzyıllık Yalnızlık’a temel oluşturan bu eser, yazarın çok önemsediği bir öyküsünü de okura sunuyor… Yazdıklarını tekrar tekrar gözden geçirip değişiklikler yapmayı seven Marquez’in tek kusursuz metni olarak gördüğü ve yeniden yazsa bir sözcüğünü bile değiştirmeyeceğini söylediği öyküsü Çullukların Gecesi de bu kitapta!

Gabriel Garcia Marquez

Marquez, 1928’de, Aracataca’da doğdu. Kolombiya Ulusal Üniversitesi’nde başladığı hukuk ve gazetecilik öğrenimini yarım bıraktı. Öykü yazmaya 1940’ların sonlarında başladı.

Yayımlanan ilk önemli eseri, Yaprak Fırtınası’ydı. 1961’de yayımlanan Albaya Mektup Yok adlı kitabını Hanım Ana’nın Cenaze Töreni (1962) ve Şer Saati (1962) izledi. García Márquez, en tanınmış romanı Yüzyıllık Yalnızlık’ı (1967), Meksika’ya ilk gidişinde yazdı.

Öykülerini İyi Kalpli Eréndira (1972) adlı kitapta topladıktan sonra birbiri ardına Mavi Bir Köpeğin Gözleri (1972), Başkan Babamızın Sonbaharı (1975), Kırmızı Pazartesi (1981), Kolera Günlerinde Aşk (1985), Labirentindeki General (1989) kitaplarını yayımladı. Yazarın Türkiye’de de yayımlanan öteki yapıtları arasında Bir Kayıp Denizci, Aşk ve Öbür Cinler ve Şili’de Gizlice sayılabilir. García Márquez, 1982’de Nobel Edebiyat Ödülü’ne değer görüldü.

Gabriel García Márquez’in Can Yayınları’ndaki diğer kitapları:

Başkan Babamızın Sonbaharı, 1982
Bir Kayıp Denizci, 1982
Kırmızı Pazartesi, 1982
Şer Saati, 1983
Yaprak Fırtınası, 1983
Yüzyıllık Yalnızlık, 1984
Kolera Günlerinde Aşk, 1989
Labirentindeki General, 1990
İyi Kalpli Eréndira, 1991
Hanım Ana’nın Cenaze Töreni, 1992
Aşk ve Öbür Cinler, 1994
Bir Kaçırılma Öyküsü, 1996
Şili’de Gizlice, 1996
Anlatmak İçin Yaşamak, 2005
Benim Hüzünlü Orospularım, 2005