Veysel gider adı kalır...

Âşık Veysel, 47 yıl önce bugün hayatını kaybetti. Çiçek hastalığı yüzünden iki gözünü de yitiren halk şairi, ömrü boyunca sıkıntılarla dolu “uzun ince bir yolda” yürüdü. Bir şiirinde “Ben giderim adım kalır/Dostlar beni hatırlasın” diyen şairden geriye ise herkesin diline doladığı türküleri kaldı...

Veysel Şatıroğlu, 1894 yılında Sivas’ta doğdu. Çiçek hastalığı nedeniyle iki kardeşini yitiren Veysel, aynı hastalığa iki gözünü de kaptırdı ve görme yeteneğini kaybetti. Gözlerini kaybetmenin öyküsünü “Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeye gitmiştim. Beni sevdi. O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kaydı ve düştüm. Bir daha kalkamadım. Sol gözümde çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de solun zorundan olacak, perde indi. O gün bugündür dünya başıma zindan” sözleriyle anlatan şairin hayatı, babasının ona aldığı bağlama ile değişti.

Halk ozanlarının türkülerini çalmaya başlayan Veysel, hayata şiirle yeniden bağlandı. Ancak hüzün şairin peşini hiç bırakmadı. Görücü usulü ile yaşadığı köyün en güzel kadınlarından Esma Hanım’la evlendirilen şairin başına, “Güzelliğin on para etmez / Bu bendeki aşk olmasa” dizelerini yazdıracak bir olay geldi. Eşini çok seven ama ondan aynı karşılığı bulamayan Veysel, terk edilmekten korkuyordu ve bir gün bu korkusu gerçek oldu.

AYAKKABISINDA BİR SÜRPRİZ

Yazar Sunay Akın’ın “Bir Çift Ayakkabı” kitabına göre, başka birine âşık olan Esma Hanım, bir gece Veysel uyurken evden ayrıldı ve sevdiği adamla beraber kaçtı. Yol boyunca ayağında bir huzursuzluk hisseden Esma Hanım, ne olduğunu anlamak için ayakkabısını çıkardığında büyük bir sürprizle karşılaştı. Eşinin kaçacağını anlayan Veysel, aç kalmaması için ayakkabısının içine onu idare edecek kadar para koymuştu.

‘AĞLAYALIM ATATÜRK’E’

Yaşadığı bu olayı unutamayan Veysel, yine eline sazını aldı ve “Bir vefasız zalim yâre bağlandım/ Tarih üç yüz otuz beşte evlendim/ Sekiz sene bir arada eğlendim/ Zalim kâfir yetim koydu kuzumu” dizelerini yazdı. Ömrünün geri kalanını sazıyla Köy Enstitülerinde hocalık yaparak ve il il gezerek geçiren Veysel, ulu önder Atatürk için de şu dizeleri yazdı: “Ağlayalım Atatürk’e / Bütün dünya kan ağladı / Başbuğ olmuştu mülke / Geldi ecel can ağladı.”