Vicdan nerede?

Hayatını kaybedenlerin ailelerinin ne yapacağı, ne düşündüğüyle ilgili dün Cizre’de 25 Aralık’ta öldürülen Miray bebeğin ailesiyle konuşmak istedim. Bebeği hastaneye yetiştirmeye çalışırken ailenin bir kez daha taranmasıyla bebeğiyle birlikte dedesi Ramazan İnce’yi kaybeden, annesi Rukiye İnce de ağır yaralanan Burhan İnce, yaşananlara isyan ederek “Başbakan da arasa git cenazeni defnet dese gidemem. Burası güvenli değil korkuyoruz. Bizden habersiz yaparlarsa ne yaparız bilemem” dedi.

Miray bebek buzdolabında

Güçlükle konuşan acılı baba İnce, “Otopsi yapılması lazım. Annesi son kez kızımızı görmek istiyor” derken birden çok şiddetli silah sesleri duyuldu. Ne yapacağımı bilemez şekilde iyi olup olmadığını anlamaya çalışırken baba İnce, “Duyuyorsunuz değil mi silah seslerini? Halimizi görüyorsunuz değil mi? Su almaya çıkmıştım bahçeye. Suyumuz yok. İçecek, yemek yapacak suyumuz yok” diyordu.

Önceki gece yine Cizre’de su almaya çıkan 17 yaşındaki Nidar Sümer ve onu kurtarmaya çalışan abisi Halis Sümer vurularak öldürülmüştü. Bunu söylemeye çalışırken, kelimeler boğazıma düğümleniyor. “Eve kaçtım şimdi iyiyim” diyebilen Burhan İnce, 10-15 kilometre ilerideki köyde yakınlarının yanında kalan yaralı annesini görmeye gidemediğini anlatarak “Elektrik yok, su yok, perişan durumdayız, evden çıkamıyoruz, bunu yazın” diyordu.

Son sözü Burhan İnce’ye bırakıyorum: “Sizin duyduğunuz birşey değil, biz neler yaşıyoruz. Biz önemli değiliz de çocuklar çok korkuyor. 2 yaşına yakın bir kızım daha var, adı Miraf. Eşim Suriyeli burada ilesinden kimse yok. Onlar da orada hergün korku içinde. Artık durmam burada. Benim gibi Cizre’nin yüzde 80’i gidecek. Başka yere gidip çöp bile toplasam burda durmam. Ne söylesek boştur onlar yine bildiği gibi yapacak. Biz de bu ülkenin vatandaşıyız. Başbakana bile anlattım. ‘Gereğini yapacağız’ dedi. Biz de bekliyoruz ne yapacaklar?”