Neden evlilik yüzüğü takarız?

Nişanı veya düğün gününü yüzükle taçlandırmak bugün birçok kültürün ayrılmaz bir parçasıdır. Ancak yüzüğü sol elin dördüncü parmağına takmanın en az bin yıllık bir gelenek olduğunu öğrenince şaşırabilirsiniz.

Bu uygulamanın parmaktan kalbe kadar uzanan bir damarın - vena amoris - inancından kaynaklandığı düşünülmektedir. Bu fikir genellikle eski Mısırlılar, Yunanlılar ve Romalılara atfedilir ancak yüzüğün kökenleri belirsizdir.

ALYANSLARIN TARİHİ

Alyansların tarihinin (ya da en azından evliliğe bağlı olanların) eski Mısırlılarla başladığı söylenir. Arkeologlar, bu tür kullanımları gösterebilecek altın yüzükler ortaya çıkardılar.

Yine de Ptolemies'in hükümdarlığından önce, eski Mısır'da resmi bir evlilik töreni yoktu. Evlilik sözleşmeleri uygulanırdı, ancak haneler arasında kalmıştır.

Yüzük kullanımının Mısır'dan Yunanlılara ve Etrüsklere ve dolayısıyla eski Roma'ya yayıldığına inanılıyor. Eski Yunanlılar yüzükleri evliliğin değil, aşkın sembolü olarak değiş tokuş ediyorlardı.

BULUNAN EN ESKİ TARİHLİ ALYANSLAR

Nişan için yüzük kullanımının kökenlerine gelince, tüm yollar Roma'ya çıkıyor ya da en azından öyle görünüyor.

Temple Üniversitesi'nde Yunan ve Roma klasikleri profesörü olan Karen Klaiber Hersch, ellerini kavuşturmuş Roma yüzüklerinin genellikle nişan yüzükleri olarak anlaşıldığını açıklıyor.

Bu kenetlenmiş el sembolü, Yunanlılar ve Romalılar arasında ortak bir amblemdir ve bu halklar arasında karşılıklı alışveriş olduğunu gösterir.

"Roma Düğünü: Antik Çağda Ritüel ve Anlam" kitabının da yazarı olan Klaiber Hersch, genel olarak yüzüklerin eski kültürler için inanılmaz derecede önemli olduğunu söylüyor. Zenginlik ve statüyü gösterirler, belirli siyasi roller üstlenenler tarafından giyilirler ve sembolik ve dini anlamlar taşırlardı.

ROMA'DA YÜZÜK KULLANIMI

Diğer tarihi kanıtlar, Roma nişanlarında yüzük kullanımının altını çiziyor. Örneğin; Naturalis Historia'yı yazmasıyla tanınan yazar, doğa bilimci, Roma İmparatorluğu komutanı ve filozof Plinius Secundus Maior, kendi zamanında "nişanlı bir kadına demir bir yüzüğün hediye olarak gönderildiğini ve bunun içinde herhangi bir taş bulunmadığını" söylüyor.

Yunan ve Roma klasikleri doçenti Klaiber Hersch, "Yüzüklerin bir söz işareti olarak verildiğini söylemek için yeterli kanıtımız var" diyor. Yüzük, normalde damat ve gelinin babası arasında yapılan gayri resmi bir evlilik düzenlemesi olan sponsalia olarak bilinen bir etkinlikte sunulurdu .

Annuli pronubi olarak bilinen bu alyanslar, Pliny tarafından tarif edilen basit demir yüzüklerden gümüş ve altından yapılan yüzüklere kadar zamanla değişmiş olabilir. MS. üçüncü yüzyıl civarında daha değerli malzemelerle yapılan alyanslar (en azından seçkinler arasında) nişanlarda kullanılan yaygın bir ritüeldi.

EVLİLİK YÜZÜKLERİ

Roma alyansları bulunması zor olmasına ve muhtemelen sürekli kullanılmamasına rağmen, onları evliliği kutlamak için sunma uygulaması, Hıristiyan kilisesine ilham vermiş olabilir. Alyanslar bu sayede Orta çağda sevginin ve kalıcı bir birlikteliğin sembolü haline geldiler.

Birinin parmağına evlenmek niyetiyle yüzük takmak böylece tarihe geçti. Tabi ki, geleneğin her parçası eski değil: Modern, elmas işlemeli nişan yüzüğü 20. yüzyılın ortalarına kadar uzanan kurnaz pazarlamanın bir sonucudur.