Sahici olma sorunundan devam edelim...
Türkiye’de siyasal kurumların, özellikle Meclis’te yer alan partilerin sahici olma sorunu vardır.
Oysa halkın, siyasal yapıları açık, saydam biçimde anlaması, algılaması gerekiyor.
Bugün her dört parti de bu anlamıyla aynı sorunu yaşıyor.
Eğer hile yoksa seçim sonuçlarındaki herkesi şaşırtan kaymalar bunun kanıtıdır.
Nasıl oluyor da AKP, kendini bile şaşırtacak ölçüde, ayrı uçlardaki hem HDP, hem de MHP’den oy alıyor?
Nasıl oluyor da CHP, büyüme adına muhafazakâr, sağcı merkezlere açıldıkça yüzde 25’ler düzeyinde kalıyor?
***
Özünde dört parti de kendi içinde koalisyonlarla yürüyor. Karmaşa bu yüzden büyüyor.
Siyasal bir sadeleşmeye gidilmeli, net kimlikler taşınmalı.
HDP’de AKP’ye yakın olanlar, PKK’yle dirsek temasını savunanlar, PKK’li olanlar, etnik milliyetçiler ya da partinin Türkiyeleşmesini isteyen yapılar var. Her bir kesim, ayrı bir siyasal zemine dayanıyor ya da bazı konularda ortaklaşıyor.
CHP’ye gelince daha parçalı bir yapı.
Kemalistler, Atatürkçüler, ulusalcılar, solcular, sağcılar, sosyalistler, sosyal demokratlar, cemaate yakın olanlar, liberaller ve küreselleşmeciler...
Evet merkez partileri ana bir omurganın üstünde farklı kanatlardan oluşur, ama toplumun CHP’ye bakışındaki esas algıda bulanıklık yok mu?
CHP sorunlu bir yapıda. Onun da sadeleşmeye gereksinimi var, tanımlanabilir, anlaşılabilir bir sahiciliğe.
CHP bir süredir, ağırlıklı olarak Avrupa’daki sosyal demokrat partilere dönüşmeye çalışıyor.
Bu yaklaşım çözüm mü?
Çözüm olmadığı Avrupa’da yaşananlara yansıyor.
Avrupa sosyal demokrasisi, yıllar içinde sağcılaştı, neoliberal ekonomi politikalarını seçti, emeği dışladı.
Sonuçlarını da gördü. Bugün artık yöneliş, sosyalist ve komünist partilere.
En son olarak PASOK ve SYRİZA’daki gelişmeler durumu iyi örnekliyor.
PASOK sağcı bir partidir artık. Sol birlikteliğin ürünü SYRİZA ise küresel dayatmalara boyun eğince içindeki gerçek sosyalistleri kaybetti.
Ayrışma bazen doğrudur.
CHP’deki sorun, salt yönetim kadrolarından doğmuyor.
Yapısal meseleler var.
CHP antiemperyalist, devrimci, Kemalist, emekten yana asıl kimliğine dönmelidir.
Türkiye’de bu damar hiçbir zaman yok olmayacak.
Partideki ana damarı baypas yapmak isteyen “liberal solcular”, küreselleşmeciler, sermaye yanlıları PASOK benzeri bir parti kurabilir.
Sadeleşmek ve sahicileşmek iyidir...
Bunun yanında düzen partilerinin durumundan ötürü, sosyalist, komünist partiler için yeni bir süreç başlıyor.
Türkiye’de sol bir yol bulacaktır...
