Cemaat:
“Buyurdu ki ey mefkure, bu kimin hakkıdır, kime veriyorsun?..”
Hükümet:
“Biz oraya söylüyoruz, orası da bakıyor bu tarafına... Bakmak lazım öbür taraftan yani... İyi bir şey oldu mu, tarafında olmak lazım...”
*
Cemaat:
“Şimdi gördün ki firavun aleyhindeyse, o zaman diyeceksin ki şahsen ben doğru yoldayım... Değilse, demek ki değilsin, öbürü de zaten söyler değil olduğunu...”
Hükümet:
“Buyuruyor ki ey kulum ahiretini unutma... Şimdi hesap günü geldiğinde, bu bakımdan şeyini iyi yaptık diyoruz...”
*
Cemaat:
“Ben bu hadiseye Hudeybiye gibi bakarım... Orada şöyle şöyle olmuşsa, burada da şöyle şöyle olması mümkün müdür ki biz şöyle ya da böyle diyelim?..”
Hükümet:
“Yüreğinizi serin tutun... Buyuruyor ki kim ki yüreğini serin tutarsa o cehennem ateşinden uzaktadır, yani şeklinde...”
*
Cemaat:
“Desin ki yaptığımız hakikaten hayırlıdır, biz de deriz ki hayırlıysa bunun mükafatı vardır ya da yoktur, icap eder...”
Hükümet:
“Ne istediler de şunu şurasından vermedik?..”
*
Cemaat:
“Şöyle söylüyor, bakıyorsunuz, o dediği öyle değil... Demediği biçimde tezahür etmiş olduğu zaman, ben de derim ki niye öyle dedin, o da desin ki dedim...”
Hükümet:
“Ey değerli hizmet... Şimdi biz bir karar alıyoruz, sonra bakıyoruz ki kararımız geldiği nokta itibariyle iyi bir noktadaysa, noktayı şöyle koymuşsun, böyle koymuşsun ...”
*
Cemaat:
“Aç kapını... Aç kapını... Aç geçip gitsin kullara buyuruyor ki Yarabbim sen bu işe bir bak, nasıl olmuş, başkası olmuş mu, yoksa olmamış mı şeklinde söylüyor...”
Hükümet:
“Serin tut yüreğini...”
*
Cemaat:
“El innekul velev zelzele, kutbul hadise, külliyatı çarşaf dershane, kabul-ün tazyik bavul...”
Hükümet:
“Aleyhin inna velkullum ellezine futuret-el dünya, küllüyat-un takva, inna ki mukavim takla...”
*
Ne oluyor derseniz...
Sizin çocukların geleceğini konuşuyorlar...
Artık kimin elinde kalırsa bebeler...
