Sanırım Fatih Terim’in bu turnuvada doğrulardan yana olduğu tek an o sözü söylediği andı: “‘Bitti demeden bitmez’ diyebilmek için önce başlamak lazım.” Dün “yeniden başlasın, burada kalmasın” şarkısını söyleme iddiasıyla çıktı Milliler İspanya karşısına. Oysa niyet akıbete yaklaşamadı bile. Bırakın başlamayı geriye sardık. İspanyollar istese seksenlerden kalma skorlar hortlardı dün. Neyse ki asılmadılar. Kabul edelim, artık üçüncülük bile mucize.
Her şeyi motivasyona indirenler yanılır. Gaz bu memlekette her zaman mebzul miktarda. Tek fark artık bu çağda bununla yürüyen gemi kalmadı. Takım olmak rezidans dikmeye benzemiyor. Altyapı, kurgu şart. En başta rakip analizini iyi yapacaksınız. Kadro içi kolektif oyun zekasını yükselten bağlantıları iyi kuracaksınız. En önemlisi de bir oyun planınız olacak. Biz bir düzen olduğunu iddia etsek de kaostan ancak bu kadarlık oyun türüyor işte! Ozan’ın saçı başı saçmalıkları değil asıl bunu konuşmak gerekmiyor mu? Son dakikada alından en iyi üçüncülük unvanını başarı diye algılamak büyük sorun değil mi?

Hesap zamanı!
Şu rakamlara bakın durumun vahametini daha iyi anlarsınız. Ramos 50 pas yaptı ilk yarıda. Iniesta ise 38. Selçuk, Ozan ve Hakan toplamı ise 48’i zor buldu. Ki bunlar takımın en çok pas yapan üç oyuncusuydu. Neredeyse kıpırdaman pozisyona girdi İspanya. Onların yüzde 65’leri zorlayan topa sahip olma oranı doğal. Doğal olmayan bu istatistiğe rağmen Türkiye’nin hâlâ rakibinden daha az koşmuş olması. İspanya gibi dar alan oyunun erbabı karşısında onlardan az koşmak tek başına bir futbol felaketi değil de nedir? Ellerini kollarını sallayarak pozisyona girdi Matadorlar. Maçtan önceki basın toplantısında “Kötü gidişin hesabı ben öderim” demişti Terim. Bunu “oyuncularını koruma içgüdüsü” diye yorumlayanlar oldu. Yanlış. Dünkü oyunun faturasını gerçekten Fatih Hoca ödemeli. Çünkü kadro da, oyun da onun seçimi. Şampiyonanın en kötü takımı olarak anılmak herkes için çok can sıkıcı. Hele de unvanınız Türkiye futbol direktörüyse...