Ligin bu döneminde öngörüde bulunmak zor. Takımlar web siteleri gibi “yapım aşamasında” tabelası da asamadığından kervanlar yola çıkıyor, düzelip düzelmeyeceğini süreç içinde anlamaya çalışıyoruz. O yüzden ‘gidiş yolu’ dönemi bu. Sonuca değil, kanaate göre puanlama yapmaktan başka çare yok.
Malatyaspor’la başlayalım. Kazandılar evet, ama pek evin sahibiymiş gibi yüklenmediler aslında. Geçen seneki alametifarikası olan orta sahası olmayınca kontracı bir takıma dönmüşler şimdilik. Gerçi işliyor mu? İşliyor! İki haftada 6 puan geldi mi? Geldi! O zaman pek sorun yok.
Assolist Fenerbahçe ise tam akmıyor henüz. Fragmanlar şeklinde oynuyorlar. Tereddütlüler. Pozisyon var ama randıman az. Cocu da çok geçmeden anlayacaktır, biz yıllardır izliyoruz, Josef- Topal ikilisi sahadayken Fenerbahçe üretkenliği düşüyor, takım defansif bir form alıyor. Sağlam ama verimsiz...
Tabii bu akışkanlık eksikliğinde konuk ekibin ruh hali de önemli bir etkendi. Sarı-Lacivertliler çok rahat bir dönemden geçmiyor malum. Benfica karşısında alınan hem moral, hem fizik, hem de ekonomik mağlubiyet kara bulutları çağırdı haliyle. Zaten Fenerbahçe hep böyledir. Havanın pırıltısına bakmaz, beş dakika seller götürür ortalığı. Dünkü mağlubiyet de alarmları çalacaktır. Transferde hareketli bir hafta gelebilir.
Peki sahadaki yeniler? Slimani, “İş yapar mı” sorusunu pek havada bırakmayacak gibi duruyor şimdilik. Ama bir şekilde gol atmalıydı dün. Ayew de daha iyi ama yetersiz henüz. Barış’ın yeteneği ortada, ama telaşı atması lazım. Ekici ise yeni transfer gibi. Tam alışamamış gibi duruyor. Velhasıl, arkası tutuk, önü etkisiz, fizik zayıf olunca çok da kazanma şansı olmuyor. Ali Koç, Comolli, Cocu ve oluşturulmaya çalışılan yeni sistem iyi de; Fenerbahçe şimdilik Ali Desidero şarkısı gibi: Teoride desen zehir gibi, pratik dersen -şimdiliksallanmakta.