Yirmi dördüncü haftada da Beşiktaş farklı bir 11’le sahada. Bu kez rakip Trabzonspor olduğu için belki Fernando Santos daha defansif dizilişte bir kadro çıkarmış. Amartey’i savunma dörtlüsünün önüne koymuş fakat o sık sık stoperlerin arasına giriyor. Gedson Fernandes de geriye kaçınca takımın daha çok savunmada kalması kaçınılmaz oluyor. Beşiktaş hücuma 3-4 futbolcusuyla ve ancak uzun toplarla gidebiliyor. Zaten dakikalar geçiyor ama daha ileride oynayan, rakip ceza alanına daha fazla giren taraf Trabzonspor. Bakın ilk yarı Trabzonspor’un 13 kez ceza alanına girmesine karşın Siyah-Beyazlılar 4 defa girebilmiş. Ama Beşiktaş’ın gencecik bir Semih’i var. Ender bulunan bitirici/golcü kumaşına sahip. Her açıdan kalenin boşluğunu görebiliyor. İşte o Semih, Rashica’nın içe kat etmesiyle gelen pası maçın ilk isabetli şutu olarak ağlarla buluşturuyor. Tam da ilk yarı sona ererken. 

Sonrasında da tablo değişmiyor. Hatta yenik durumdaki Bordo-Mavililer sonuca vardıramasalar da daha gayretliler. Fakat diyorum ya Beşiktaş’ta Semih adlı bir cevher var. 2. yarıdaki Beşiktaş’ın ilk atağında alıyor, düşmüyor ve bitiriyor. 2. golü de atıyor. Böylece takımını rahatlatıyor. Dahası ülke futbolu için ümit saçıyor. Doğrusu Semih’e çok güveniyordum ama benim bile beklentimin ötesine geçti o. Evet sonuçta Beşiktaş’ın 2 golü var ama zaten kaleyi bulan şut sayısı da 2 zaten. Yani hâlâ kazanmaya yönelik bir futbolu yok.