İzlanda’ya karşı dört farklı futbolcunun attığı dört golle gelen galibiyetin ardından, “Artık Milli Takım’ın forvet sorunu yok diyebilir miyiz?” mealindeki soruya Montella, “Üzülüyorum çünkü zevk almaya başlamıştım bu sorulardan” şeklinde kinayeli yanıt veriyor. Malum bizde en küçük bir tökezlemede hemen kusur bulmaya çalışılır. Karadağ ve sonra İzlanda maçları pekâlâ 0-0 ve 2-2 berabere bitebilirdi. Böyle olsa kılıçlar çekilmeyecek miydi? Ama galibiyetler şimdilik Montella eleştirilerini rafa kaldırmış gibi.
‘HER İŞİ YAPARIM’ DEVRİ
Santrfor meselesine gelirsek; tabii ki son vuruşu iyi olan oyuncu çok önemli. Zaten ben de yıllar önceden beri kaleci ve santrforun yani ilk ve son adamın bir takımın başarısındaki önemini hep vurgularım. Rıdvan Dilmen’in de “Atan”, “Tutan” ifadesi herkesin dilinde değil mi? Artık günümüz futbolunda numaralar giderek yok oluyor. Çünkü aranan oyuncular çok yönlü; duruma göre her işi yapabilenler. Kaleci oyun kuruyor, bekler rakip aut çizgisine sık sık iniyor, forvetler pres yapıyor. Yani herkes hem savunmada hem de atakta var. Özellikle de orta alanla forvet birleşmiş durumda. Fransa, 1998’de forvetsiz Dünya şampiyonu olmadı mı? Yine 2005’te Liverpool-Milan Şampiyonlar Ligi maçında ilk devreyi 3-0 yenik kapatan Liverpool 2. yarı takıma fazladan forvet alarak değil orta alanı güçlendirerek skoru 3-3’e getirip ve penaltı atışlarıyla kupayı kazanmadı mı?
ÇAĞDAŞ FUTBOL
Ama biz bir türlü numaralardan kurtulamıyoruz. Dahası iyi savunmanın savunmacı sayısını artırmakla, iyi hücumun forvet sayısını artırmakla olabileceği noktasından da çıkamıyoruz. Oysa ki her şeyden önemli olan birbiriyle uyumlu oyuncuların dengeli bir takım oluşturması birlikte savunup birlikte hücum etmesi. Zaten Montella da adım adım bunu kurmaya çalışıyor. Önce savunmayı sağlamlaştırdı, şimdi de 2 maçtır stoperlerin oyun kurduğu, ileride 5 forvetin sürekli hareket ettiği, atak iştahı yüksek modern futbolu oynatıyor Millilere. Tabii bu uyum işi ve yapacak çok şey var. Çünkü milli takımlar toplama takımlar. Birlikte taktik çalışma imkânı bulamadan arka arkaya maçlara çıkıyorlar. Esas takımlarındaki performansları belirleyici oluyor. Bizim çocukların oynadıkları Benfica’nın, Inter’in Juventus’un, Brighton’ın benzer çağdaş futbolunun da Milli Takım’a katkısı büyük.
ÜLKE SANTRFOR KAYNIYOR
Bu arada “Milli Takım forvetsiz oynuyor” yorumları da biter umarım. Forvetsizse bu kadar atağı kim yapıyor? Ortalama pozisyonlarda karşı kaleyi kuşatmış gözüken beş futbolcumuz piknik mi yapıyor oralarda? İzlanda maçında gol atmamasına rağmen maçın adamı olan Kenan’a ne diyeceğiz? Ha ille santrfor olacaksa Immobile’den, Osimhen’den, Icardi’den, Batshuayi’den, Dzeko’dan, Nesyri’den, Banza’dan ve öteki “Süper Lig” 9’larından birini koyun takıma. Futbolcu geliştirme geleneğiyle övünen Beşiktaş bile birçok maça yerli futbolcu olarak sadece emektar kaleci Mert’le çıkıyor. Evet Milli Takım seyir zevki veren pozitif futboluyla mutlu etti bizi. Ama kime rağmen; Montella’ya mı, bize mi?
