70'lerden gelen albüm

70’lerden kalma İspanyol paça bir pantolon, bukleli kabarık saçlar, içe sokulan gömlekler... Daha da önemlisi insanı gerçekten 70’lere götüren o unutulmaz şarkılar... Göksel, 6. albümü “Mektubumu Buldun Mu” ile 70’li yılları bugüne taşıdı. Yani bu kez kadife perdeli gazinodaki buğulu ses Göksel’in...

- Böyle bir proje yapmaya nasıl karar verdiniz?

- Aslında senelerdir yapmayı arzu ettiğim bir projeydi bu ama hep kendi şarkılarım ağır basıyordu. Sonra Avrupa Müzik “Eski şarkıları eskisine yakın bir anlayışla kaydedelim. Senin sesine çok yakışır” deyince gerisi geldi.

- Şarkıları nasıl seçtiniz?

- Bir arşiv araştırması yaptık ve beş bin şarkının içinden seçtik. Parçaları sevmeme ve kimliğimle örtüşmelerine önem verdim.

- Dinleyicileriniz bu albüme şaşıracaklar mı sizce?

- 2001’de “Günün Birinde” ve “Niyet”i söylemiştim ve onlar da epey ses getirmişti. Hep böyle bir beklenti vardı, o tadı istiyordu dinleyici zaten.

- Bu albümle çocukluğunuza dönüp neden şarkıcı olmak istediğinizi hatırladığınızdan bahsediyorsunuz...

- Evet ben her zaman şarkı söylemeyi çok sevdim. Hatta evdekiler rahatsız olduğu için kendimi dolabın içine kapardım ama yine söylerdim. Arşiv araştırması yaparken çocukken zevkle dinlediğim şarkıları buldum. O zamanlar sadece yorumcuydum, başlangıç noktamı hatırladım yani. Sonradan şarkı yapmaya başladım, o da ayrı bir keyif verdi.

- Şarkılardan en çok hangisini söylemek ayrı bir zevk verdi size?

- “Ağlamak Güzeldir” beni çok etkiledi çünkü Sezen’e karşı ayrı bir hayranlığım var.

- Dolabın içinde bağıra çağıra şarkı söylediğiniz günleri hatırlatan bir parça var mı peki?

- Ajda Pekkan’ın şarkıları. Hayatımdaki ilk kasetim Ajda Pekkan’ınkiydi. Doğum günümde armağan edilmişti. İlk kez onunla bir şarkıcının dünyasını keşfetmiştim.

- Şarkıların 70’ler havasına uygun giyiniyorsunuz...

- Evet ama ben hep böyle giyiniyordum, kıyafetlerim 2. el kıyafetlerdi zaten. Eskiye ait her şeyi seviyorum. 80’ler sonrası tüketim dünyasını, bugünün kirli dünyasını sevmiyorum. 70’lerde yaşamayı tercih ederdim. İnsanların o zamanlar idealleri, amaçları vardı. Bu eskiler tutkum haliyle kılık kıyafetime de yansıyor.

- Şarkı söyleme aşkınız üniversitede felsefeyi bırakıp şan eğitimine başlamınıza da neden olmuştu...

- Ben insan psikolojisiyle çok ilgiliyim. İnsanları irdelemeyi, duygularını incelemeyi seviyorum. Lisedeyken hayatım bununla geçiyordu, psikolog olmak istiyordum. Tercihlerimin ilki olan psikolojiyi küçük bir farkla kaçırıp Boğaziçi felsefeye girdim. O zamanlar onun ne kadar değerli olduğunu fark edemedim. İngilizce de olduğu için zorlandım. Bir yandan da inanılmaz derecede şarkı söyleme tutkusu içinde olduğum için zamanla şarkıcı tarafım, müzikal yönüm ağır bastı.

Sahneyi çok seviyorum

- Konservatuvara niye gitmediniz?

- Ben pop söyleyeceğimi biliyordum. Şimdi yine özel üniversiteler var ama o zamanlar hiç yoktu. Sadece opera eğitimi alabiliyordum. Onun yerine ben dışarıdan konservatuvardan değerli hocalarla çalışarak pop şarkıcılığına eğildim.

- Bu kadar çok sevdiğiniz mesleğinize ilişkin ne gibi hedefleriniz var?

- Ben hiçbir zaman yolumdan sapmadım, başka şeye merak sarmadım. İşim konusunda takıntılıyım, inanılmaz detaycıyım ama başarı için gerekli bunlar. Sahnede olmayı çok seviyorum. Hatta rahatlıkla hayatta en mutlu olduğum yer sahne diyebilirim. Bu projeyi çok daha büyük sahnelere taşımak istiyorum. Hayalim büyük sahnelerde, eskisi gibi büyük orkestralar eşliğinde söylemek. Güzel dekorlarla... Hep özendiğim bir şeydi bu; tam klasik bir şarkıcı olmak yani...