Cennetten Cinnete...

Zeynep Oral’ın Cumhuriyet’teki bir yazısının başlığı da “Yaratıcı Kültürden Linç Kültürüne…” Her nefeslerinde Atatürk ve İnönü dönemlerine saldırmaktan geri kalmayanlara…

“Toplum cinnetin eşiğinde.” Gazeteler böyle başlık atıyor artık. Bu noktaya, altmış yılda adım adım gelindi. Eğitimin yönü değişti.

Topluma kin tohumları ekildi. Bir toplum kültür, sanat, bilim birikimleriyle ayakta durur, öne çıkar.

Birlik, dirlik dediğimiz şeylerin özsuyu o damarlarla yayılır. 1940’lı yılların ortası. Refik Durbaş, “Edebiyat Muhabbeti” adlı yapıtında yazıyor. Mehmet Kemal, Fethi Giray, Salim Şengül ve Fahir Aksoy Ankara’da bir meyhanede yerken, içerken İlhan Berk gelir.

Onları alır daha tanınmış bir meyhaneye götürür. Orada kimler yok ki. Sabahattin Eyuboğlu, Azra Erhat, C. Sıtkı Tarancı, Nihat Hanım, M. Cevdet Anday ve Orhan Veli. Dönemin en önde gelen şair, yazar, düşün adamları. Şu zenginliğe bakınız.

O seçkin insanların günümüz orta halli bir memurundan daha paralı olduğu söylenemez.

Ama onların yaşama, sanata bağlılıkları vardı. Geleceğe güvenleri sonsuzdu. O söyleşiler, Cumhuriyet döneminin güzel bir alışkanlığıydı. Atatürk’ün Çankaya sofrası örneği. O söyleşilerin yerine günümüzde ne yapılıyor?

Bugün geldiğimiz yere bakınız:

Söyleşiden saldırıya…

Televizyonu açamaz olduk. Gazeteyi elimize korkarak alıyoruz…

Cumhuriyet’te Leyla Tavşanoğlu, psikiyatri uzmanı Doç. Dr. Özkan Pektaş’a soruyordu:

- Sizce, neden bu kadar şiddet içeren cümleler kullanıyoruz?

- Ben buna kültürel güçsüzlük diye bakıyorum.

Anlaşılmıyor mu?

Zeynep Oral’ın Cumhuriyet’teki bir yazısının başlığı da “Yaratıcı Kültürden Linç Kültürüne…” Her nefeslerinde Atatürk ve İnönü dönemlerine saldırmaktan geri kalmayanlara…