Sevmesem de alıştım

Hadise, müzik dışındaki tartışmalar ve magazinle gündeme geliyor. Aldığı kilolar, bacakları, giydiği elbise, verdiği frikik... Çirkin ama gerçek, çünkü insanlar bunları okuyor. Belçika’da başlayan ve bana kalırsa orada kalması gereken iyi bir müzik hayatından Türkiye’ye dönüş yapan Hadise, hayatımıza Eurovision ile girmişti. Moskova’da, Belçikalı Hadise, İngilizce şarkısı ile Türkiye için yarışmıştı. Bir röportajında “Türkiye’de doğup, büyüyüp, Belçika’ya dönseydim gurbetçi bir kızın hikâyesi olurdu ama ben Belçika’da doğdum, her şeyi orada gördüm. Benim hikâyem bu yüzden bir Avrupalı hikâyesi” demişti ama Eurovision onu, tahmin etmeyeceği kadar “Türkiyeli” yaptı. Şimdi de yeni albümü “Aşk Kaç Beden Giyer?”i yayımladı.

- Müzik hayatınız yurtdışında başladı sonra Türkiye’ye geldiniz. Bu coğrafya geleni kendine benzetir. Uzunca bir süredir buradasınız. Farklılıklar anlamında neleri tecrübe ettiniz?

Burada müzik yok magazin var. Eleştiri de çok fazla ama yine müzikle ilgili değil. Belçika’da ilk albümüm çıktığında sanatçı değerimi müziğimle ölçüyorlardı. Sahnedeki kıyafetim, şovum ikinci plandaydı. Ben öyle yükseldim, tanındım. Burada, dans için kaç saat prova yaptığımı soracaklarına, bacaklarımı ve göğüs dekoltemi soruyorlar. Bu kadar saçmalık buraya bile çok. Dünyada bunlar konuşulmuyor. Eurovision döneminde de bunları çok yaşadım. Kıyafetime, aldığım kilolarıma, bacaklarıma neler yazıldı ama müzikal yorumlar yok denecek kadar azdı. En büyük fark işte bu anlayış. Kimse bunu yanlış anlamasın, gerçekler bunlar.

- Ama hâlâ buradasınız, alıştınız. Alıştığınızı sevdiniz mi?

Sevmedim, yalnızca alıştım. Konuşmak istemediğim konuları konuşmuyorum. Biri bana bunları sorduğunda da belli bir saygı içinde cevap vermeye çalışıyorum. İnanmasanız da bunu yapmanız gerekiyor. “Cevap vermeden cevap vermeyi” öğrendim artık. Çünkü sistem böyle yürüyor, onunla mücadele etmek mümkün değil.

- “Aşk Kaç Beden Giyer?” yeni albümünüz. Nedir hikâyesi?

Bir şeyler yaşamalıyım ki müzik yapabileyim. Acı çekmekten bahsetmiyorum. Tecrübe olmadan bir şey üretemezsiniz. Hem yeniyi denemeyi seviyorum. Alışkanlıklar bazen demir atmak gibi olduğu için sizi olduğunuz yerde tutuyor. Bu albüm de bu anlayışın ürünü. Bazı vokal kayıtları dışında tüm mesaisi yurtdışında yapıldı. Her saniyesinde işin mutfağındaydım. Miksleri kavga ederek oluşturdum. Çünkü istediğimi duymayınca huysuz oluyorum ve hırçınlaşıyorum. Bu albüm şu an için yapabileceğim en iyi ve kaliteli çalışmaydı.

- 2005 yılındaki ilk çalışmalarınız dünya müziği ve pop müzik anlamında daha doyurucu, dinlenebilir ve güçlüydü. Sonra buranın popuna döndünüz. Bu haklı bir eleştiri mi?

Evet, öyle bir dönem oldu ama bu albümde oradan çıktığımı düşünüyorum. Sürekli yolumu arıyorum, yeni şeyler deniyorum, farklı ve yanlış yollara da girebiliyorum. Aynı olmak monotonluk. Şimdi bu albüm başarılı bulunuyor, çünkü düştüğüm o yerden çıktım. İnişler, çıkışlar içindir. iyi ki de yaşıyorum böyle şeyleri.

- Türkiye’de müzik farklı tüketiliyor.

Son zamanlarda tarzlar birbirine çok benziyor ve tutan formülü sürdürüyorlar. Erkek müzisyen klipte ne yaparsa mubah, kadın bunu yapınca olay oluyor. İki yüzlü bir tavır bu. Ayrıca müzik, “eller havaya” demek ve yalnızca ekstralara gitmek demek değil. Para kazanmak elbette gerekli. Yine de kendi penceremden bakıyorum, deniyorum.

- Pencereniz bu mahallenin evlerinde değil.

Ben cevabımı alana kadar üstüne giderim, bu anlamda iflah olmam, vazgeçmem. Biz anlamayınca sormuyoruz, belki de bu büyük bir eksiklik.

- Zor bir kadın mısınız?

Çarpışmayı severim, zor değilim. Disiplinliyim. Zamanı elimden geldiğince iyi kullanmaya çalışıyorum. Yaptığıma, inandığıma sadığım o kadar.

- Geri dönüşleriniz var mı?

Geri dönüşlerim fazla değil. Bazı konuklarda obsesif olabiliyorum ama o konuları seçme şansım var. Şu an da sanırım her anlamda istediğim yerdeyim. Yoğun ve amansız bir tempoda çalışıyorum. Şu nasıl, ne kadar, yaşadığımın farkında değilim. Frene basacak zamanım yok.

- En kötüsü çarparak durursunuz.

Durup, dinlenmeye ihtiyacım olsa da sessiz dönemleri sevmiyorum, yoğun olmak iyi geliyor. Kötü şeyler olmasına izin vermeyecek kadar yoğun olmayı seviyorum. Üç gün dinlenebilirim en fazla, dördüncü gün deliririm.

- Ya heyecan?

Hayata karşı heyecanım bitmiyor. Müzikte ise farklı. İlk albümdeki heyecanı kaybetmek istemesem de artık sesimi yükseltiyorum ve albüme tamamen hâkim olmak istiyorum.

- İleride bir gün piyano ve akustik enstrümanlarla farklı bir sahne denemek ister misiniz?

Bilgisayarlı enstrümanlardan vazgeçip dingin bir canlı kayıt istiyorum. Yalnızca sesimi kullanacağım bir performans hayalim var. Hatta belki de kendi duruşumu sarsmayacak bir akustik albüm istiyorum.

(Fotoğraf: Vedat Arık)