Tanrıların topraklarından gelen müzik

Smokie 70’li yılların en çok ses getiren gruplarından biriydi. O günlerde olgunlaşıp kitlelere ulaşmaya başlayan metal ve punk akımlarıyla baş edebilen yegâne gruplardan biri olarak adından söz ettirdi. Özelikle Avrupa çapında büyük hayran kitlesi edinen grubun Alice isimli şarkısı uzunca süre dillerden düşmedi. Çalkantılı kariyerine rağmen Skomie hâlâ sahnede. 23, 24 Mayıs’ta İstanbul ve Ankara’daki Jolly Joker mekânlarında verecekleri konserlerle bir kez daha Türkiye’ye konuk olacaklar. Konser öncesi Terry Uttley sorularımızı yanıtladı.

- Smokie 70’li yıllarda nasıl bu kadar popüler oldu? Sizi başarılı ve izleyici gözünde samimi kılan neydi?
- Smokie ilk başarısına ulaştığında hali hazırda 7 yıllık tecrübesi olan bir gruptu. Çeşitli şirketlerle plak anlaşmaları imzaladık ancak doğru şirket ve yeterince şansımız olmadığı için hiçbir yere varamadık. Yine de yılmadık ve inanmaya devam ettik. Sonuç olarak Nicky Chinn ve Mike Chapman’la Mickie Most’un RAK şirketi karşımıza çıktı ve onlarla birlikte ilk liste başarımızı yakaladık. Kuzey İngiltere’den gelen insanlar olarak samimiyetin bir parçamız olduğunu sevenlerimizin bildiğini düşünüyorum. Sizi, doğal olarak ayakları yere basan insanlar haline getiren bir yer. Kuzey halkı kendi arasında buralara “Tanrıların memleketi” derler.
- 70’lerde hard rock ve punk gibi müzikleri yapan birçok müzisyenin gizlice Smokie dinlediklerini sonradan yaptıkları röportajlardan öğrendik. 70’lerde sizin bildiğiniz gizli hayranlarınız var mıydı?
- Belki de o kadar büyük bir sırdı ki kimse grubu haberdar etmedi. 78’de İsviçre’de Montreaux albümünü kaydederken bir yorum almıştım. Bir barda dart oynarken Yes’ten Rick Wakeman bana kendi grubunun da Almanya’da Smokie kadar plak satabilmesini dilediğini söylemişti. Koltuklarım kabarmıştı!
- Chris Norman’ın ayrılmasından sonra grubu devam ettirmek zor muydu? Bu kararı nasıl verdiniz? Hayranlarınız nasıl tepki gösterdi?
- Chris, grubu 83’te bıraktığında devam edeceğimizi düşünmemiştik; çünkü çocukluğumuzdan beri birlikteydik. Ben de başka gruplara gitarist olarak katıldım, John Verity ile Uriah Heep’ten Peter Goalby, Pat Travers Band’den Pat Thrall ve Tommy Aldridge ile çaldım. Daha sonra San Francisco’da Pat Thrall’ın kendi grubuyla, sonra da Status Quo’dan John Coughlan ile çalıştım yani o aralar oldukça meşguldüm. Pete Spencer 79’dan beri grupla turlamıyordu ve Alan sadece bir ara verdiğimizi düşünüyordu. O zamanlar hayatından oldukça memnundu. Birkaç yıl sonra şehrimiz Bradford’un stadında çıkan yangında ölenlerin aileleri yararına düzenlenen bir yardım konseri için bir araya geldik. Chris bir yıl kadar bizimle devam edip tekrar ayrıldı. Bu sefer yola onsuz devam etmeye karar verdik çünkü Smokie olarak sahnede olmak bizi mutlu ediyordu. Chris Norman’ın fanları vardı ancak Smokie bir kişiden ibaret değildi. Yılda verdiğimiz ortalama 100 konser de bunun bir göstergesi. Unutmayın ki Chris grubu 28 yıl önce bıraktı. Bu da yeterince şey anlatıyor!
- Son yıllarda sık sık şarkılarınız cover’lanıyor. Bu cover’lar içinde beğendikleriniz ya da beğenmedikleriniz hangileri?
- Ben sadece “Alice”in çeşitli dillerdeki cover’larından haberdarım, kusura bakmayın!
- Burada hayranlarınızı nasıl konserler bekliyor?
- Hit parçalarımız ve daha fazlası. Bize katılmak için şimdiden sesinizi hazırlayın. Türkiye’ye gelmeyi iple çekiyoruz. Son iki ziyaretimiz inanılmazdı.