Fiziksel mücadelenin ön plana çıktığı buna bağlı olarak da savunmaların belirleyici faktör olduğu serinin 3.maçına oranla bu kez karşılaşma çok daha farklı bir senaryo ile oynandı. Fenerbahçe 3.maçı çok agresif bir savunma yaparak kazanırken hücumda planladığı işler hiç de iyi gitmemişti. Bu kez ise Fenerbahçe açısından hücumda herşey deyim yerindeyse tıkırındaydı. 

 

Bobby Dixon ile başlayan yüksek yüzdeli oyun, seri pas alışverişi sonrasında diğer dış oyuncuların devreye girmesiyle maç boyunca aynı şekilde devam etti. Bu kez 3.maçın tersine neredeyse 40 dakika boyunca skor üretmekte hiç zorlanmadılar. Her oyuncu üretime katkı yapınca Zalgiris de bu savunma sertliğini gösteremedi.

 

 

Buna karşılık Fenerbahçe için genel olarak savunmaları bir önceki maç seviyesinde değildi. Ancak hücumda işler yolunda gittiği için bu hiç de sorun yaratmadı. Zalgiris kısalarının çembere atak yaptıklarında, serinin diğer maçlarında olduğu gibi önlem alamadılar. Özellikle Westermann oyundayken Zalgiris bu organizasyonları iyi yaptı. Evsahibi ekip, kimi zaman da hücumda seri top çevirmeyi ve de şut için doğru oyuncuyu bulmaya çalıştığı zamanlarda Fenerbahçe'nin işini zorlaştırdı. Fenerbahçe açısından özelikle Ahmet'in oyunda olduğu anlarda, değişmeli adam adama savunmada zamanlama hatasından dolayı da yanlışlar yaptığını belirtelim. Pota altı savunmasında da Brandon Davies 'in en fazla sorun yaşattığı karşılaşma da bu maç oldu diyebiliriz. 

 

Özellikle, bu maçta, pota altındaki yardımlaşmalar açısından, takım içerisinde en fazla verim sağlayan Kalinic'in de bu anlamda yokluğunun hissedildiğini söyleyebiliriz. 4.çeyrekte Sinan ve Green'in oyuna girmesi, Zalgiris kısalarının çembere penetre etmelerinin önünü kestiği gibi, rakibi de top kayıplarına zorladı. Aynı zamanda Zalgiris Kaunas'ın tam saha baskısının da kırılmasına katkı sağladı. 

 

Ancak istatistiksel verilere bakarsak, iki sayıda 22/31 (% 71), üç sayıda 15/22 (% 68.2) gibi inanılması güç bir yüzdeyle hücum eden Fenerbahçe Beko'nun ortalama bir savunma yapması farklı kazanması için yeterli oldu. Obradovic çok yerinde oyuncu değişiklikleri ile sahadaki beşi sürekli diri tuttu ve de kenardan gelenler de hep katkı sağlayarak rotasyondaki varlıklarını hissettirdiler. Eminiz ki Obradovic savunmada adam değişiminde yaşanan anlık zamanlama hatalarının ve de pota altı savunmasında gerekli direnç sağlayamamanın üzerinde tekrar duracak ve gerekli uyarıları yapacaktır. 

 

 

Üst üste 5.kez Final Four'a kalabilmek başlı başına bir başarı öyküsü sayılır. Euroleague'de 24 sezonda 18 kez Final Four oynamış bir Obradovic 'in bu kez final ve şampiyonluk kazanmak için neler ortaya koyacağını merakla bekliyoruz. 

 

 

Diğer seride de henüz kesinleşmemesine rağmen büyük bir kaza olmazsa Anadolu Efes'in % 80 bu işi bitirdiğini ve Dörtlü Finale kalacağını söyleyebiliriz. Büyük ihtimalle Final-Four'da iki Türk takımı olacak. Şimdiden artıları ve eksileriyle Fenerbahçe Beko- Anadolu Efes serisini, Obradovic- Ergin Ataman düellosunu merak ediyoruz. 

 

Belki de finalden bile daha zevkli, heyecanlı, kaliteli olacak bir yarı final eşleşmesi bizi bekliyor olabilir. Fenerbahçe Beko'nun uzun rotasyonunun bundan sonra nasıl şekilleneceği, Final-Four'daki rotasını belli edecek.