Sevgili Turhan,

Senin gibi bir “Yılkı Atı”nın, dört duvar arasında zorla, “cebren ve hile ile” tutulduğunu düşünmek bile, yüreğimi kederle, acıyla dolduruyor. Ne yazsam, ne yapsam da bu işkenceyi bire bir yaşayan yazar dostlarımızın ve senin çektiğiniz, bu çağdışı “hukuk yarası”na, birazcık da olsa merhem olabilsem bilmiyorum. Onun içindir ki, her gün yazı masama oturup bir şey yazamadan kalkıyorum.

Sevgili Turhan, belki sana “çocukluğumuzun coğrafyası”ndan, en iyi bildiğimiz o güzel dünyamızdan söz etmek iyi gelir. O dört duvar arasında volta atarken duvarların, adımlarını her sınırlayışında, Divle’nin yemyeşil ovalarını düşün Turhan... Cemile’nin Osman’ın çiftliğinde yetişen ve rüzgâra karşı dörtnala koşan cins atları düşün... Uçsuz bucaksızmış gibi görünen yonca tarlalarını, dere boylarında kıvıl kıvıl yapraklarıyla, rüzgârda salınıp duran kavak ağaçlarını düşün. Düşün, suya eğilmiş salkım söğütleri... Berendi yaylalarını düşün Turhan, Ereğli’nin güzelim elma bahçelerini, Konya’nın sapsarı başaklarla donanmış buğday tarlalarını düşün...

Geçmişi düşün Turhan... Ülkemizin ve bizim hep birlikte, içinden geçtiğimiz buna benzer, her karanlık dönemin sonunda ışığa ve aydınlığa çıkışımızı düşün...

Bütün bunlardan sonra hadi, o kocaman yüreğin ve gülüşünle, zindandan çıkıp gel de ikimizin de sevdiği Sümer halamıza gidelim. Sonra, onun salonunda duran “Meclis Albümü”ndeki, son “Meclis-i Mebusan” üyesi olan, Konya Milletvekili “Müderris Salim Efendi”nin, bizi dikkatle izleyen fotoğrafına, bir kez daha bakalım. Bu “Büyük Büyük Dede”nin de ülkemizin bugünkü durumu karşısında, bize söyleyebileceği, devlet deneyimlerinden süzüp getirdiği, bazı diyecekleri vardır belki de ne dersin... Sen de biliyorsun ki Turhan, ülkemiz gelecekte daha aydınlık ve daha güzel olacak. Çünkü yine biliyoruz ki, Fikret’in de dediği gibi, “Evet, sabah olacaktır/ Sabah olur./ Geceler Tulu-i Haşre kadar sürmez.” Biz buradayız Turhan...

Yüreğimiz, bilincimiz ve umudumuzla nöbetteyiz...

Seni bekliyoruz Turhan...

Sizi bekliyoruz...