Ben bütün genel seçimlerde oy verdim. Bir kaçınılmaz yurttaşlık görevidir. Bizleri yani halkı belli bir süre yönetecek insanlar aldıkları oya sahip olmalıdır. Dört yıl beş yıl, kimi zaman daha da uzun süreler çok sorumluluk dolu bir görevi üstlenmişlerdir. Bunun bilincinde olmalıdırlar.
Kişilik sahibi insanların işbaşına gelmesi her şeyden önce büyük bir umuttur. Senin benim yaşamımız ne de olsa onlara bağlıdır.
Böyle deriz ama çoğu kez gün gelir pişman oluruz. Ben çok yaşadım bu hali. Oy verdiklerimin hiç de güvenilir kişiler olmadığını er geç anladım. Haydi gelecek seçime... Dedim ama o seçim geldi geçti, biri bir daha...
Şimdi yeniden yerel seçimler geliyor. Hangi partiye neden oy vereceğimizi düşünmek gerekiyor. Ben hep kaybettim. Tuttuğum parti lideri de hep bozguna uğradı. Bu durum oy veren yurttaşların da yenilgisidir. Ben yazar olarak gücümün yettiğince halka, işçiye emekçiye oy verdim. Partilere olan güvenimi kaybedince bir güneş doğdu sanki karşımda. O neydi, Türkiye İşçi Partisi. Yurdun yararlı bir yönetime kavuşmasının yolu açılmıştı. Varlığını, geçimini, sağlığını düşünen yığınların hasretle beklediği...
Ben de İşçi Partisi’ni gönülden destekledim.
Emeğin, emekçinin, barışın, huzurun teminatını böyle bir partinin daha güvenle savunacağına inandım. Yaygınlaşması, sevilmesi için bütün yurtsever aydın emek sahiplerinin ellerinden gelen gücü bu yolda göstermeleri gerektiğine inanıyorum.