'Bir Kara Leke' ve 'İnsanlık Suçu'

1993 yılının 2 Temmuz günü, Türkiye Cumhuriyeti tarihinde “kara bir gün” olarak yer almıştır. 2 Temmuz 1993 günü Sivas’ta Pir Sultan Abdal Şenlikleri düzenlenmiş, ancak şenlik olarak düzenlenen günü aydınlık ve uygarlık düşmanları, “insan avına” dönüştürmüştür.

Yönetilip yönlendirilen ve “tetikçi” olarak kullanılan 20. yüzyılın “insan avcıları”, davet üzerine Sivas’a gelip Madımak Oteli’nde kalan 33 yazar, ozan ve düşünür ile 2 de otel çalışanını yakarak, dumandan boğarak öldürmüşlerdir.

İnsan avcılarından oluşan grup, önce hükümet konağını taşlamaya ve slogan atmaya başlar, sonra Madımak Oteli’ne ulaşır, Madımak Oteli önündeki araçlar yakılır ve otel taş yağmuruna tutulur. Sonra da Madımak Oteli yakılır.

İnsan avcılarının elinden kaçıp otele sığınmış olan Asım Bezirci, Nesimi Çimen, Muhlis Akarsu, Metin Altıok ve Hasret Güntekin’in de içinde bulunduğu 35 kişi yanarak ve dumandan boğularak yaşamını yitirir.

İtfaiye merdiveniyle kaçmaya çalışan Aziz Nesin, bir görevli tarafından önce merdivende saldırıya uğrar ve yaralanır.

Görevli, Aziz Nesin’i merdivenden itfaiye aracı etrafında toplanan azgın kalabalığa doğru iter. Başından yaralanan Aziz Nesin’i linç girişiminden araya giren polisler kurtarır.

Sanat, kültür ve uygarlık düşmanlarının ve “insanlık suçu” işleyenlerin “ödüllendirildiği” toplumlar ne denli ileri teknolojiye sahip olurlarsa olsunlar, çağdaş uygarlık düzeyinin yanına bile yaklaşamazlar.

Ortaçağda ateş, “kutsal amaçlar” için insan yakmakta kullanılmış ve o çağda insan yakmak “kutsal bir gelenek” olmuştur.

Bu gelenek zaman tünelini aşarak 20. yüzyılın sonunda Türkiye’ye ulaşır ve 1993 yılının 2 Temmuz’unda, Pir Sultan Abdal Şenlikleri’ni kutlamak için, valinin daveti üzerine Sivas’a gelip Madımak Oteli’nde konuk olan sanatçı, yazar, düşünürleri bulur.

Ortaçağdan miras kalan bu ateşle sanatçı, şair, düşünür, yazar ve halk ozanları Madımak Oteli ile birlikte yakılır.

Bu yangına engel olması gerekenler ise yangını herkes gibi televizyonlardan bir “futbol maçı” izlemişçesine izler.

Ve 2 Temmuz 1993 günü tarihe, silinmeyen “bir kara leke” ve “insanlık suçu” olarak yazılır.

YORUM:

(1) “Tümüyle Alevi yurttaşlara ve oraya gelen sanat, kültür insanlarına yönelik bir saldırıydı. Saldırı bilahare gerçek amacına doğru yöneldi. Laik cumhuriyete, Türkiye Cumhuriyeti’ne ve onun kurucu liderlerine yönelik bir saldırıya dönüştü. Orada atılan sloganlar da unutulmasın.” / Zamanaşımıyla davası düşürülen katliam döneminin Sivas Valisi Ahmet Karabilgin (Cumhuriyet 16 Mart 2012)

(2) “Bir kitleye karşı topyekûn hiçbir ayrım yapılmaksızın toptan hedef gösterilerek yapılmış bir saldırı insanlık suçudur.” / Ertuğrul Günay, Kültür ve Turizm Bakanı - (Cumhuriyet 14 Mart 2012)

(3) “Nefret söylemini etkisizleştirmede siyasal önderlerin tavrı, duyarlığı büyük önem taşır. Kamuoyunu etkilemede, barışçı anlayışı toplumda yaygınlaştırmada, linç kültürünün önüne geçmede büyük sorumluluğun siyasi parti lider ve yönetim kadrolarının omuzlarında olduğu unutulmamalıdır.” / Bülent Tanık, Çankaya Belediye Başkanı (Cumhuriyet, 2 Temmuz 2011)