Günümüzde, geri kalmış ülkelerin eğitim sistemi, “eğitimsiz çoğunluk” oluşturmaya programlanmış durumda.

Gelişmiş ülkeler ise, eğitim sistemlerini, “eğitimli ve nitelikli bireyler” yetiştirmeye yönlendirmiş.

Geri kalmış ülkelerin yöneticileri, bu yüzden eğitim sistemlerini, dinsel kavramların ve kuralların “önünü açıp”, bilimselliğin, felsefenin ve sanatın “önünü kapayıp” eğitimsiz kalabalıklar yetiştirilmesine dönük olarak düzenlemekte.

Eğitimsiz kalabalıkların yönetilmesinin, eğitimli bireylerden oluşan “nitelikli azınlıkları” yönetmekten çok daha kolay olduğu herkesçe bilinmekte...

2005 yılında yapılan bir araştırmada, Darwin’in evrim kuramının doğru olduğunu kabul edenlerin oranı en düşük ülkelerin, İslam ülkeleri olduğu aktarılmakta.

İslam ülkelerinden sonra ikinci sıraya, yüzde 40 oranı ile, “akıllı tasarım” akımının ortaya çıktığı ABD yerleşmiş durumda.

(**) “Akıllı tasarım argümanı, tüm canlı organizmaların aşağı yukarı günümüzdeki halleri ile bir akıllı tasarımcı tarafından tasarlandığını görüşünü benimser. Akıllı tasarım kuramını benimseyenler, çoğunlukla bu tasarımın kimin tarafından yapıldığını açıklamaktan özenle kaçınır, herhangi bir tektanrılı dinin tanrısının ismini telaffuz etmezler. (…) Bunun nedeni kısmen, Akıllı Tasarım’ın okullarda evrim teorisine bilimsel bir alternatif olarak okutulmasını sağlamaktır. Akıllı Tasarım’ın önderliğinin yapıldığı ABD’de din reklamının yapılması ve dinin yaygınlaştırılmaya çalışılması anayasaya aykırıdır. Gelişmiş Avrupa devletlerinde evrimin doğru kabul edilme oranları Türkiye’den ve Amerika’dan çok daha yüksektir. İzlanda’da halkın yüzde 80’inden fazlası; Danimarka, Fransa, İngiltere, Japonya’da yaklaşık yüzde 80’i evrimi kesin olarak doğru kabul etmektedir (…)”

Charles Darwin’in 200. doğum yıldönümü anısına 2009 yılı, UNESCO tarafından “Darwin yılı” ilan edildi.

Çağdaş eğitimi dışlayan ve Darwin kuramını da tümüyle tartışmasız yok sayan bazı İslam ülkeleri, bunun karşılığını, 1948’de kurulan İsrail’e karşı girdikleri savaşlarda başarısız kalarak almıştır.

14 Mayıs 1948’de, Ben Gurion’un başkanlık ettiği Yahudi Milli Konseyi, Tel Aviv kentinde, İsrail devletinin kurulduğunu dünyaya duyurur.

İsrail devletini içine sindiremeyen, “Arap dünyası”, (Mısır, Ürdün, Suriye, Lübnan ve Irak) birlik olup İsrail’in üzerine saldırır.

1967’de, İsrail’le, Arap ülkelerinden Mısır, Ürdün ve Suriye arasında savaş yeniden başlar. Bu üçüncü savaşa, Irak, Suudi Arabistan, Sudan, Tunus, Fas ve Cezayir de asker ve silah yardımıyla katılır.

Başlamasıyla bitmesi bir olan Üçüncü Arap-İsrail Savaşı’na, “Altı Gün Savaşı” adı verilir. 6 gün süren bu savaş, “dünyanın en kısa süren savaşı” olur ve İsrail’in üstünlüğü ile son bulur.

Arap ülkeleri içinde Mısır’ın en güçlü ve en güvenilir orduya sahip olduğu sanılmaktadır. Ancak savaşta en ağır yenilgiye uğrayan Arap ülkesi, Mısır olur. İsrail ordusu karşısında, Arap devletlerinin askeri gücünün yenik duruma düşmesi, Arap dünyasında “milliyetçilik” duygusunu “uyandırmış” ve Arap milliyetçiliği hareketini başlatmıştır.

Aslında, Altı Gün Savaşları, çağdaş eğitimle yetişmiş “eğitimli azınlık” ile çağdaş olmayan eğitimle yetişmiş “eğitimsiz çoğunluk” arasında geçen bir savaştır.

Bugün de “kaynayan bir cadı kazanı” konumunda olan “Ortadoğu”, yeni bir bölge haritası hazırlığı içinde olduğu görüntüsünü vermekte.

(**) Kaynak: Vikipedi

\n\n