Bu yazının ilkini 2 Mart 2021’de yazmıştım. Geçen hafta sonunda “muhalif” sanılan bazı isimlerin AKP’ye katıldığı kongrenin ardından ikincisini yazmanın zamanı geldi.
İlk yazımda, o dönemde düzenlenen Necmettin Erbakan’ı anma toplantısında muhalif kanattaki siyasetçilerin, Kılıçdaroğlu ve HDP Eş Genel Başkanı Mithat Sancar’ın Erbakan’a övgüler yağdırmasını ve Millet İttifakı’ndaki ilkesizliği eleştirmiştim. Şu satırlarımı hatırlamak iyi olur:
“Refah Partisi iktidara gelecek, adil düzen kurulacak. Sorun ne? Geçiş dönemi sert mi olacak, yumuşak mı olacak, tatlı mı olacak, kanlı mı olacak?” diyeni, sanki demokrasiye saygılı biriymiş gibi anarsanız...
6 Eylül 1980’de yeşil-siyah Arapça yazılı bayraklar taşınan, “Şeriat gelecek, vahşet bitecek”, “Dinsiz devlet yıkılacak elbet”, “Ya şeriat ya ölüm”, “Tek halife, tek devlet”, “Şeriat İslamdır, anayasa Kuran’dır” gibi sloganların atıldığı Kudüs’ü Kurtarma Günü Mitingi’nde MSP’nin lideri olan Erbakan hakkında bugün saygıyla konuşursanız...
Rakiplerine “boş boru”, “gâvur uşağı”, “taklitçi”, “üçüncü küme takımı”, “firavun” ve “mason posaları” gibi hakaretlerde bulunan bir lideri barışçıl gibi göstermeye çalışırsanız...
Geçmişte yaşananları bilenler size inanır mı?
ANAHTAR SORU BU
Geçmişte yaşananları bilenler gerçekleri anlatmadığınızda size inanır mı?
Hafta sonunda AKP’ye geçenler arasında olan Prof. Dr. Serap Yazıcı Özbudun’a gösterilen tepkilerden anlaşıldı ki muhalif kesimin bir bölümü gerçekten de Özbudun’un muhalif olduğuna inanmış! Neymiş? Bir iki yıl önce “Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi otoriter yolsuzluk düzenini kurmak amacıyla icat edildi” demiş, parlamenter sistemin kırmızı çizgisi olduğunu söylemiş, AKP’yi en çok eleştirenlerden biriymiş, altılı masanın anayasa çalışmalarında aktif görev almış.
Gelecek Partisi’nden AKP’ye bu geçiş, muhalif kesimde öylesine bir hayal kırıklığı yarattı ki öfke patlaması yaşandı. Beni asıl şaşırtansa Özbudun’u hayallerinde koydukları yer oldu.
Birincisi, Gelecek Partisi AKP döneminde başbakanlık da yapan siyasal İslamcı ve yeni Osmanlıcı Ahmet Davutoğlu’nun kurduğu bir parti ve Davutoğlu’nun kendisi de 2023 seçimlerinden bu yana AKP’ye yanaşan bir tavır içinde.
İkincisi, Özbudun, Fethullah Gülen’in ünlü Abant Platformu’nun yönetim kurulu üyelerinden biriydi! Fatih Altaylı’ya bakarsanız, Özbudun’un Gelecek Partisi’nden istifa edince CHP’ye geçeceğini sanmış.
SORUN İLKESİZLİK!
İşte sorun tam da bu noktada. Özbudun, CHP’ye geçse sorun görülmeyecek hale gelinmesi!
FETÖ ile geçmişte bir şekilde yolu kesişenlerin, siyasal İslamcıların muhalefetçilik rolleri bir gün biter, sonunda yeniden AKP’ye yani “karşıdevrim tarikatı”na dönmeleri şaşırtıcı değildir. Siyasetteki gri alanı bu kadar genişletirseniz, geçmişi unutup kandırılırsınız ve asıl CHP’ye geçmelerinin sorgulanması gerekenler niye AKP’ye gitti diye hayal kırıklığı yaşarsınız.
Bugünkü sözlerimi yine 2021’deki “İlkesiz siyaset” başlıklı yazımdan alıntıyla bitireyim:
Siyasal yelpazede farklı ideolojilere sahip siyasi partiler, seçim için bazı yerlerde ortak hareket edebilir. Ancak ölçüyü bu kadar kaçırırsanız, takiyyede AKP ve MHP ile yarışır hale gelirsiniz. Onlara yönelik eleştirileriniz de halk nazarında anlamını yitirir. Kendi davanıza sahip çıkmazsanız sonunda güvenilirliğinizi kaybeder, ödün vere vere sağa çekerek sonunda gericiliğe teslim olursunuz.
14 Mayıs 2023’te TBMM’de ortaya çıkan ikinci cumhuriyetçi tasarım da 38 sağcı, siyasal İslamcı ve gericinin CHP listelerinden milletvekili yapılması da partinin kendi kurucu ilkelerini terk etmesinin sonucudur.
Aynı ilkesizlik benimsenirse aldanmak ve aldatmak kaçınılmazdır.
