Bugün geldiğimiz noktada ülkedeki siyasi tartışmanın içeriğine bir bakın.
Kadınlar isterse şort ya da tayt giyer, kimse karışamaz, diyoruz.
Çocuk çocuktur, evlenemezsiniz, diyoruz.
Kadınları öldüremezsiniz, diyoruz.
Suç işlerseniz ceza almanız gerekir, diyoruz.
Yolsuzluk, rüşvet, kayırmacılık suçtur, diyoruz.
Barışçıl fikirlerini açıklayanları tutuklamayın, diyoruz.
Nefret suçu işleyenler, şiddet çağrısı yapanlar, halkı tehdit edenler hakkında soruşturma açılsın, diyoruz.
LGBTİ+’lar terör örgütü değildir, diyoruz.
Gazetecileri, siyasetçileri, hukuksuzca cezaevinde tutulanları serbest bırakın, diyoruz.
Yoksulluktan insanlar intihar ediyor, milyonlarca çocuk aç, diyoruz.
Devleti tarikatlardan ve cemaatlerden arındırın, laiklik ilkesini baltalamayın, diyoruz.
Dini siyasete çerez etmeyin, diyoruz.
Devletin mali kaynakları ve halkın vergileri hangi projelerde kimler tarafından yönetiliyor bilelim, diyoruz.
Ufacık bir zümrenin kulaklarından para fışkırırken, başka kesimler neden soğan alamıyor, diyoruz.
Ülke muazzam bir felakette tahmini yüzbin yurttaşını kaybetmişse hükümetin hesap vermesi gerekir, diyoruz.
Ekonomik krize gözlerdeki ışıltı gibi saçmalıklarla değil akılcı, bilimsel, acil çözümler yaratın, diyoruz.
Dış politikada ideolojik krizler yaratarak, ülkenin güvenliğini ve prestijini sarsmayın, diyoruz.
AB üyeliği, temel özgürlükler, demokrasinin ilerlemesi, çağdaş medeniyet idealiyle yola çıkan, dünyanın en güçlü devletlerinden biri olabilecek ülkenin 20 yılda geldiği nokta bu.
Sadece dediklerimize bakarak siyasetin süründüğü seviyeyi görmek mümkün.
Şimdi dünyanın en basit seçimleri bizi bekliyor.
Cumhuriyet’in kuruluşunun yüzüncü yılında ana ayarları yeniden belirleyeceğimiz bir rejim referandumu bu.
Değişimden yana olanlarla statükoyu muhafaza etmek isteyenlerin arasındaki seçim.
Siyah-beyaz, gündüz-gece, iyilik-kötülük kadar net.
O kadar basit.
