Pencere

İlhan Seçuk

Karikatüre Övgü...

Fikrin çizgiyle mizaha dönüşmesi karikatürü oluşturur; grafik sanatların en çarpıcısı ortaya çıkar; karikatür bu anlamda günlük gazetenin vurucu silahıdır.

Ünlü Le Monde gazetesi -Cumhuriyet gibi- karikatürü baştacı ediyor; birinci sayfada manşetin altında Plantu günceli izliyor, iç sayfalarda Pancho, Serguei, Pessin var; başyazı sayfasında ise çağımızın grafik mizah ustalarından her gün bir örnek veriliyor.

Deli dana salgınından sonra şimdi de şap hastalığı Avrupa’da hayvanatı kırıp geçiriyor ya, Nicolas Vial’in karikatürü bu sayfaya cuk oturmuş; tanımlamaya çalışayım:

Nuh’un gemisi denize açılıyor, her hayvan türünden bir çift alınmış...

Ama karada bırakılanlar da var...

Kıyıda bir çift koyun, bir çift domuz, bir çift sığır geminin açılışını seyrediyorlar...

Tufanın eli kulağında!..

*

Cumhuriyet’in karikatürcü takımı güçlüdür; çizerlerimiz birbirinden değerlidir; sayfa sırasına göre Zafer Temuçin, Musa Kart, Nuri Kurtcebe, İsmail Gülgeç, Behiç Ak, Kâmil Masaracı, Semih Poroy, Aptülika ve Tan Oral’ı ben her gün merakla izlerim; Turhan’ın katılımıyla karikatürcülerimizin sayısı 10’a yükseldi; hiçbir gazetede bu güç yok; birisi daha katılsa çizerlerimiz on bire ulaşıp futbol takımına dönüşecekler.

Aptallığın, budalalığın, bayağılığın, üçkâğıtçılığın egemenleştiği toplumda, karikatürün şimşeği insana bir oh çektiriyor.

Gerçekten politika yaşamındaki gerzeklik katlanılır gibi değil...

*

Ya medyada olan bitenler?.. Medya krizinin bilançosunu Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Nail Güreli açıkladı: İşine son verilenlerin sayısı 4000!..

İnanılır gibi değil...

Türkiye ilginç bir ülke oldu, tarımın beli büküldü, köylü perişan, ses yok..

Sanayi soluksuz..

Emekçide tepki yok.

Bankalar düzeni baştan sona çöktü..

Herkesin başı önünde.

Yurttaşın ensesine vur, cebinden parasını çek al, zavallı ne yapacağını bilmiyor..

Meheldir sana kardeşim.. mi diyelim?..

*

Bizde basın ilginç bir aşamaya erişti, gazeteler tek tip oldu..

Tek tip hurufat.

L biçiminde mavi zemin üzerine dişi yazıyla birinci sayfanın yarısı boyanıyor; öteki yarısı da renkli fotoğraflardan oluşuyor.

Eskiden gazetecilikte kural neydi:

“Haber yansız..

Yorum özgür”dü.

Artık haberin yansızlığı geçmişte kaldı; yorum da özgür değil!..

Gazeteler manşetlerinden başlayarak inanılmaz pervasızlıkla haberleri çarpıtıp yorumlarını başlıklarda yapıyorlar!

Medyada gerçekten kriz var...

Yapılan kamuoyu yoklamalarında ortaya çıktığı gibi, medyaya güven yüzde 1!.. Bu medyanın karikatüre gereksinimi olur mu?..

(14 Mart 2001 tarihli yazısı)