GENELLİKLE hukuk devleti ve mahkemeler için kullandığımız “yargı” deyiminin anlamını genişleterek bu deyimi özde tartışmama ve sonuçta “hüküm” gerektiren bütün anlaşmazlık durumlarına yaymanın etik yararı üzerinde biraz daha ciddiyetle durmak gerekiyor galiba. Çünkü bu durumların çokluğu, yargı kavramının önemini azaltmaya ve kutsallığa çok yakın olan değerini büyük ölçüde zayıflatmaya itebiliyor insanları.
Son günlerin spora, daha doğrusu futbol, basketbol gibi “sportif” oyunlara ilişkin haberleri ve tartışmaları ister istemez böyle bir konunun güdeme getirilmesini kaçınılmazlaştırmıştır. Gün geçmiyor ki “hakem”den, “hakeme gitmek”ten, “mahkemeye başvurmak”tan söz edilmemiş olsun. Söz edişlerin tamamına yakın büyük çoğunluğu sportif oyunları gazete sayfalarına ve manşetlere taşımakla kalmıyor, adalet, hakkaniyet kavramlarını da tartışma konusu yapmakta.
Hukukçuların, hukuk bilginlerinin, hukuk fakültelerinin buna sevinmesi mi, yoksa üzülmesi mi gerekir acaba? Hukuktaki “hâkim” ve spordaki “hakem” sözcükleri arasındaki akrabalık adalet, dürüstlük, doğruluk kavramları arasındaki yakınlığın da belirtisi değil midir?
Büyük çoğunluk ofsayt, penaltı tartışmaları ile hak, etik, adalet kavramları arasında “teknik” deyimlerle yapılacak tartışmaların yararı konusunda, ciddi düşünceler ileri sürmek şöyle dursun, o konulara inmeyi bile küçülme, ucuzlaşma, havaileşme sayarak bu küçülüş dışında kalmayı tercih edenlerin çok olacağı kesindir.
Oysa, özellikle okul sıralarından ve genç yaşlardan başlayarak düzenlenecek çalıştayların ilgi uyandırıcı ve öğretici sonuçlarıyla bilime ve spora canlılık getirip hukuk fakülteleri ile spor akademilerini bu alanla ilgilendirmek başarılamayacak bir iş midir?
Böyle bir işbirliği bir yandan spor alanlarına ve salonlarına sızmaya başlayan hastalıkları önleyerek, bir yandan da bilim kurumlarına yeni bir canlılık getirerek şimdiye kadar pek başvurulmamış bir yöntemin denenmesine yaramış olacaktır.