Geçen hafta, Filistin’de yaşananların emperyalizmin kendi yarattığı gerçeklikte, bölgedeki işbirlikçileri aracılığıyla amacına ulaşmak için uyguladığı politikalardan başka bir şey olmadığını, emperyalizmin hevesinin kursağında bırakılmasının insanlığa bağlı olduğunu yazmıştım.

“Ey Nazi kamplarında ölenlerin ruhları” diyen Filistinli şair Salim Jabran’ın “Hangi halkı parçalamıştır tarih/ Parçaladığı kadar benim halkımı?” dizelerindeki “tarih” sözcüğünün günümüzdeki emperyalist politikaları seslendirdiğini düşünüyorum.

FİLİSTİN’İN DÜNÜNDEN

Binlerce yıllık tarihi geçmişi olan sorun, MÖ 2000’de Arapların egemenliğinde olan (Amalika kavmi), Hititlerin, Mısırlıların eline geçen Filistin topraklarına Musa Peygamber öncülüğündeki İsrailoğullarının yerleşmesiyle başladı.

Roma egemenliği, Bizans işgali, Emeviler, Abbasilerle, Memluklerden sonra, 1516’da Osmanlı devletine bağlanan Filistin, 400 yıl Osmanlı egemenliğinde kaldı.

Filistin’i “bağışlanmış ülke” olarak görme hayalleri olan İsrailoğulları, Filistin’de bir devlet kurmak için Birinci Siyonist Kongre’yi (İsviçre-Basel-1897) topladı.

1908’deki II. Meşrutiyet’le birlikte Yahudiler, bölgeye yerleşmeye başladı.

Filistin’de uluslararası bir yönetimin kurulmasının da önerildiği Sykes-Picot Antlaşması’ndan (1916) sonra, Mekke Şerifi Hüseyin Osmanlılara isyan başlattı, Osmanlı Filistin’den çekildi (1918).

EMPERYALİST AĞ ATILIYOR

İngiliz Mandası ve San Remo Konferansı’ndan (1920) sonra ABD Kongre ve Temsilciler Meclisi karar verdi (21 Eylül 1922): “ABD Filistin’de Yahudilere milli yurt kurulmasına taraftardır.”

ABD’nin Siyonist Konferansı’nda (New York, Mayıs 1942) Filistin’in Yahudi devleti olmasına desteğinden sonra Yahudi Milli Konseyi, İsrail Devleti’nin kurulduğunu duyurdu: 14 Mayıs 1948.

Filistin’de örgütlü direniş tek çatı altında toplandı:

Altı Gün Savaşı’yla İsrail’in işgallerinden (5-10 Haziran 1967) sonra, Müslüman, Yahudi ve Hıristiyanların eşit haklara sahip olduğu demokratik, laik bir Filistin devleti kurulmasını öneren el Fetih hareketi, 1964’te kurulan Filistin Kurtuluş Örgütü’ne (FKÖ) egemen oldu. (Haziran 1968)

68 KUŞAĞI VE FİLİSTİN

1960’larda Amerikan emperyalizmine karşı dünyanın dört bir yanında açılan cephelerden biri de Filistin’deydi.

Yakın tarihimiz, o dönem liderliğini laik, ulusalcı, bağımsızlıkçı el Fetih örgütünün yaptığı Filistin mücadelesini desteklemek için oraya giden Deniz Gezmiş başta olmak üzere devrimci gençlerin serüveniyle doludur.

Benim de ilk cezaevine girişim Filistin’e giderken sınırda yakalanmam nedeniyledir.  

O dönemde Mısır’ın öncülüğündeki Arap ülkelerinin hemen tümü İsrail devletine karşıydı ve dönemin savaşları Arap-İsrail savaşıydı.

Filistin halkının direnişini bölmek, parçalamak, laik, devrimci rotadan kaydırıp “Yeşil Kuşak”ın bir parçası haline getirmek için uygulanan politikalarla Arap ülkeleri susturuldu, Arap-İsrail savaşının yerini İsrail-Filistin savaşı aldı.

ABD, Büyük Ortadoğu Projesi’ni gerçekleştirmek için, nasıl kendisinin kurduğu Taliban’ı bahane ederek Afganistan’ı, kendi ajanlarıyla kurdurup beslediği el Kaide’yi bahane ederek Irak’ı işgal ettiyse, kurduğu Hamas gibi dinci örgütleri devreye sokarak FKÖ’yü ve diğer Filistinli devrimci yapıları tasfiye etti.

İlhan Selçuk uyarmıştı (Cumhuriyet, 18 Ocak 2009):

“Tarihsel Hıristiyan-Yahudi çatışmasının yerini artık Yahudi-Müslüman düşmanlığı alacak gibi görünüyor... Çünkü Yahudi-Hıristiyan sermayeleri dorukta birleştiler... ‘Dincilik’ ya da öteki adıyla ‘Ilımlı İslamcılık’, ‘münafereti’ (nefreti) Türkiye’ye taşıyacaktır... Amerika’daki patrona duyurulur...”