Erdoğan’ın Çankaya’ya tırmanış projesi içinde yer alan büyükşehirlerin sayılarını artıracak tasarı TBMM’de olanca hızıyla yürütülüyor. Siz bu yazıyı okuduğunuz sırada, belki de yasalaşmış olacak.

Küçük beldelerin belediyelerine yaşam hakkı tanımayan; Ankara, Konya gibi coğrafi açıdan büyük illerimizin sınır noktalarında oturanları, kentleri ile ilgili sorunların çözümü için merkeze yolculuk etmeye zorlayan bir hazırlığın içindedir iktidar partisi.

Diyelim ki, AKP’nin İstanbul milletvekillerinden birisi, Şişli ilçesinde oturuyor ve politik çalışmalarını da öteden beri orada sürdürüyor. O tasarı yasalaşırsa oturduğu mahalleyi, partinin coğrafi çıkarları nedeniyle Sarıyer’e bağlayacaklar!

Başlarında muhtar, mahalleli sayın milletvekilinin kapısında, bu düğümü çözmesi için nöbetteler!

Kartvizitinde milletvekili yazılmış olsa da uçağa binerken belirli indirimlerden yararlansa da...

…Emrine verilmiş şoförlü taşıt, mini bir danışman kadrosu bulunsa da bu sayın kişi aslında “liderin vekili olduğunu” unutmayacak kadar kendisine bu imtiyazları veren otoritenin halk değil, genel başkanı olduğunu aklından çıkarmıyor!

Onun isteği ile aday olmuş.

O isterse yeni seçimde de listeye alınacak!

Ya da maazallah o “olmaz” derse, kendisini yeniden sade yurttaş olarak kasabasında bulacak.

Bu yüzden bazı saf “yetmez ama evet”çi vatandaşların, İçişleri Komisyonu’ndan sonra genel kuruldaki görüşmeler sırasında, bu tasarıya referandum koşulunu ekleriz türünden beklentilerini beyhude bir avunma olarak görmeliyiz.

İktidarın bu düzenlemeyi yaparken, zapt etmeyi tasarladığı kalelerden birisi Şişli’dir. Şişli Belediye Başkanı, bugün herhangi bir partide kayıtlı olmayan; ancak yapısı bakımından sosyal demokrat ya da demokratik solda yer alan; çalışkan ve halkı ile kaynaşmış bir yönetici olan Mustafa Sarıgül’ün adı yönettiği ilçenin hatta İstanbul’un sınırlarını çoktan aşmıştır.

İstiyorsa, Sayın Başbakan, küçük bir deneme yapsın ve önümüzdeki yerel seçimde Mustafa’nın karşısında aday olmaya kalksın!

Bire 100 koyarak bir müşterek bahis oynayanlardan Sarıgül için pey sürenler banko olarak seçim borsasını kazanacaklardır.

Böyle bir belediye başkanının sırtını yere getirmek için yağlı güreş pehlivanlarının Kırkpınar’da çok sık yaptıkları o arkadan dolanma oyunu oynanmaktadır.

Aynı oyun, Eskişehir Büyükşehir Belediye Başkanı Yılmaz Büyükerşen için de geçerlidir. Birkaç gün önce CNN Türk televizyonunda bu yasa tasarısı ile ilgili ikili tartışmada Büyükerşen’in karşısında yer alan Samsun’un AKP’li Büyükşehir Belediye Başkanı Yusuf Ziya Yılmaz, Taha Akyol’un moderatörlüğünde çok düzeyli konuşmalar yaptı.

Dikkatli izleyiciler, partisinin o çelik kalıplarına karşın satır aralarında Sayın Yılmaz’ın da getirilmek istenilen yeni düzenlemeye sıcak bakmadığını gördüler.

Mustafa Sarıgül gibi daha lise öğrenciliğinde particilik olgusu ile tanışmış bir yerel yönetici, ilçelerin sınırları arasında bu tür değişiklikleri yapma yetkisini de almak isteyen bu tasarı için referandumun Türkiye’nin de imza attığı Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Sözleşmesi’ne göre, zorunlu bir şart olduğunu söylüyor.

Doğrudur.

16 Ekim 1985’te böyle bir sözleşmenin geçerli olması gündeme gelmiş ve Türkiye de taraflardan birisi olarak onayını bildirmiştir.

Ancak Sarıgül’ün unuttuğu, o tarihte bizim parlamenter demokrasinin kuralları içinde yönetilen bir ülke olduğumuzdur.

Oysa köprülerin altından çok suyun geçmiş olduğunu ve seçilmiş bir Başbakan’ın “cemaat ne derse desin imam bildiğini okuyacak” diye buyurduğunu unutmuşa benziyor Mustafa Sarıgül.