Yine kitapları, türküleri, bayraklarıyla geldiler,
dalga dalga aydınlık oldular,
yürüdüler karanlığın üstüne.
Meydanları zaptettiler yine.
Beyazıt’ta şehit düşen
silkinip kalktı kabrinden,
ve elinde bir güneş gibi taşıyıp yarasını
yıktı Şahmeran’ın mağarasını.
Daha gün o gün değil, derlenip dürülmesin bayraklar.
Dinleyin, duyduğunuz çakalların ulumasıdır.
Safları sıklaştırın çocuklar,
bu kavga faşizme karşı, bu kavga hürriyet kavgasıdır.
Ölümünün 50. yılında büyük şair, büyük devrimci Nâzım Hikmet’in, Hatay’da kafasından vurularak toprağa düşen 22 yaşındaki narenciye işçisi Abdullah Cömert’in ve yaşamıma umut, heyecan ve özgürlük sevinci katan milyonlarca yiğit gencin önünde saygı ve minnetle eğiliyorum...
Bu halkın bir parçası, bu ülkenin yurttaşı olmaktan şeref duyuyorum...

NOT: Başbakan yurtdışında... Vekili çıkıp “Ders çıkardık, şiddet gören yurttaşlardan özür diliyorum” diyor, aynı gün polis durakta otobüs bekleyenlere dahi, daha büyük bir hırs ve şiddetle saldırıyor, gaz bombası atıyor, biber gazı sıkıyor!.. Sahi, devletin içinde neler oluyor?.. Yoksa hükümetin polis üzerinde, cemaat kadar hükmü yok mu?!..