Türkiye Yunanistan Kadın Barış Girişimi (WINPEACE) her yaz gençlere yönelik düzenlediği kamplarının bir yenisini gerçekleştiriyor şu günlerde. Yunanistan’dan, Kıbrıs’ın her iki kesiminden ve Türkiye’den lise çağındaki gençler Robert Kolej’de bir araya geldi.

Bir yandan birbirlerini tanırlarken bir yandan da moderatörler eşliğinde, “iletişim yolları” ,“sorun çözme”, “arabuluculuk”, “liderlik”, kimlik”, “çokkültürlülük” gibi kavramları irdeleyip, bu konularda eğitim alıyorlar… Aynı zamanda somut sorunlar ve çelişkiler üzerine çalışıyorlar.

Tüm çalışmalara katılamasam da, onları izliyorum. Bu 50 kadar gencin, bir hafta süren kamp günleri sonucunda asla “eskisi gibi” olmayacaklarını, değişmiş ve gelişmiş olacaklarını şimdiden adım gibi biliyorum… Tıpkı bundan önceki gençler gibi!

Gençlerin bir araya geldikleri ilk günün sonunda, eğitmenleriyle konuşuyordum. Vurguladıkları bir nokta dikkatimi çekti: İlk karşılaşmada herkes, kendini tanımlayarak, kimliğini ortaya koyuyor ya… Bu kez içlerinden biri dahi, kimliğini, milliyetiyle, diniyle ya da cinsiyetiyle ortaya koymamış…

Oysa bundan önceki buluşmalarda, kimlik tanımlarında en çok ve en sık kullanılanlar, “Türküm” , “Yunanlıyım”, “Hıristiyanım”, “Müslümanım” vb… gibi sözcüklermiş…

Bu kez şöyle olmuş: Her biri kendi kimlik tanıtımını, tutkuları, merakları, ilgi alanları çerçevesinde yapmış. Kimi müzisyen olduğunu, çalmayı bildiği çalgıları; kimi sevdiği dersleri, doğa tutkusunu; kimi ileride ne olmak istediğini, kimi kişiliğine ilişkin özellikleri saymış…

İşte sevgili okurlar bütün hafta boyunca beni en çok sevindiren ve hatta kısa bir süre için de olsa Başbakan’ın “Tükürük ” konuşmasını bile unutturan bu oldu…

Birden içimde bir şeyler pır pır etti! Belki bu gençler de dünyayı değiştirmek istiyordur diye içime umut doldu! Belki onlar istemekle kalmazlar değiştirmek için bizden daha çok çalışırlar! Belki…

Bugün bu gençlerle buluşacağım, sorarım onlara kendilerini değiştirirken, bakalım dünyada en çok neyi değiştirmek istiyorlar diye…

Sismanoglio Megaro

Gençlerle buluşma yerimiz, “Sismanoglio Megaro”… Nicedir size buradan söz etmek istiyordum…. İstanbul Yunanistan Başkonsolosluğu’na ait, İstiklal Caddesi’ndeki 19. yüzyıldan kalma muhteşem bir yapı. Bir zamanlar Konstantinos Şişmanoğlu ailesinin konağıyken “Yunanistan Evi” olarak Yunan devletine bağışlanmış. Bugün hem konsolosluk rezidansı olarak hem de kültür ve eğitim merkezi olarak kullanılıyor.

Bütün bu kış boyunca burada birbirinden ilginç sergiler açıldı. “Objektife Takılan Müslüman Dünyası” farklı ülke sanatçılarının eserlerini bir araya getirtiyordu. Ama özellikle Thanasis Bakoyorgos’un naif resimlerinden oluşan sergi benim için heyecan vericiydi!

Bir de burayı her an yaşar kılan bir özellik var: Türkiye’de Yunanca öğrenebileceğiniz tek merkez burası. Öğrenciler sırada! Talebi karşılamakta güçlük çekiyorlar! Oysa Yunanistan’da Türkçe öğrenebileceğiniz kaç okul var biliyor musunuz? Yanıtı Başkonsolos Bay Bornovas’tan aldım: Tam 250 tane!

Evet Yunanistan’da Türkçe öğrenme furyası almış başını gidiyor! Nedeni, Türkiye’ye gelip çalışabilme olasılığı! ‘Ah şu ekonomik kriz insana neler yaptırıyor!’

WINPEACE gençlik kampına katkıda bulunan başta Robert Kolej olmak üzere Aydın Doğan Vakfı’na, Ebert Vakfı’na ve Yunanistan İstanbul Başkonsolosluğu’na teşekkürler…

Dilerim bu gençler, dünyayı değiştirme umudumu canlı tutar!