Cumhuriyet: Ne güzel bir gazete adıdır. Bey yok, sultan yok, padişah yok, saray yok, külliye yok, tek adam yok, bir avuç adam da yok. Cumhur var. Sadece cumhur var. Yani halk, yani yurttaş. Neyin, ne ve nasıl olması gerektiğine cumhur karar veriyor ve buna Cumhuriyet deniyor.
Evrensel: Ne güzel bir gazete adıdır. Rengi, ırkı, inancı, etnik kökeni, tarihi, coğrafyası ne olursa olsun hepsini ve herkesi kapsayan; her türlü ayrımcılığı reddettiğini adıyla ilan eden bir gazete adı. İnsanı insan olarak kavrayan ve yücelten bir dünya görüşünün dile gelmişi...
Birgün: Ne güzel bir gazete adıdır. En zorlu günlerde, dönemlerde bile umudu yitirmeyen, inanla, inançla “Bir gün mutlaka” diyebilen, sinmeyen, susmayan, boyun eğmeyen, diz çökmeyen, umudunu asla yitirmeyen bir sesin ve bilincin gazeteye ad olmuşu...
İMC: Ne güzel bir televizyon adıdır. Okuyun o harfleri. Züppeleşip “ay em si” diye okuyanlara omuz silkip ilkokulda öğrendiğiniz gibi okuyun: İ me ce!.. Bir işi, bir ödevi çıkar gözetmeden, ortaklaşa kotarmanın tadını duya duya; el ele tutuşup omuz omuza vermenin güvenini de, onurunu da, kıvancını da anlatır.
Hayat: Ne güzel bir televizyon adıdır... Adını Nâzım’dan almış gibi: Aslolan hayattır... Yıllardır haberiyle, müziğiyle, yorumuyla, konuğuyla hayatı yansıtacağını adıyla ilan etmiş ve buna yayında olduğu sürece inatla uymuş. Hayatı kendi doğrularından ibaret bir cendereye tıkıştıranlara inat, hayatı bütün renkleriyle kucaklamaya çabalamış...
***
Ey iktidar sarhoşluğu ile, “milli irade” sığlığı ile atıp tutan, asıp kesenler! Siz ki bütün güzelliklere düşmansınız.
Düşman olduğunuz için de bütün güzellikleri susturmaya, karartmaya, bütün çiçekleri koparmaya, bütün ağaçları kurutmaya, bütün çocukları ağlatmaya yeminli gibisiniz.
Hayat ve İMC televizyonlarını kararttınız, fiilen kapattınız. TürkSat adlı uydu yayını sağlayan ticari kuruluş elinize geçti ya, babanızın malı ya, o uydudan kimin yayımlanacağına da siz karar veriyorsunuz. Birini atıyor, ötekini tutuyor, sizinkileri kolluyor, böylece gözlerinizi ve kulaklarınızı muhalif seslerden koruyorsunuz.
Bütün “güzel gazetelere” diş biliyorsunuz. Elinizden gelse...
Neyse...
Efendiler, siz bütün güzelliklere düşmansınız!.. Size bir öğüdüm var: Boşverin ilkokul beşinci sınıfta öteye
geçememiş tarih bilgilerinizle “Lozan nedir, ne değildir”i tartışmayı da açın basın tarihimize bir göz atın. Orada yiğit gazetecilerin bir serüvenine rastlayacaksınız.
Markopaşa diye başlayıp, Merhumpaşa, Malumpaşa, Yedi-Sekiz Hasan Paşa, Hür Marko Paşa, Bizim Paşa, Ali Baba ve Kırk Haramiler diye sürüp giden medya serüvenini okuyun. Anlamaya çalışarak okuyun.
Bizim o serüvene imza koymuş medya yiğitlerinin çocukları olduğumuzu da sakın, ama sakın unutmayın...
