9 Mayıs AB günüydü... Şahsım
için hatıralarla doludur AB.
Nasıl unuturum; ülkeyi AB’ye
sokacağım dedim. Herkes peşimden
geldi. Gerçi sonradan ülkeyi AB’ye
değil birbirine soktum ama olsun, o
günlerde iyi işe yaramıştı.
AB ile ne güzel anlaşmıştık; onların
bizi almaya niyeti yoktu, bizim de
onların kurallarına uyup girmeye!
Onlar Türkiye’deki üniter yapının
bozulmasını istiyordu. Biz de bu
yapının bozulup bunun yerine arka
bahçede hazırladığımız rejimin
yerleşmesini. Böylece bir tahterevalli
kurduk.
Ele geçiremediğimiz kurumları
ortadan kaldırmak için harekete
geçtiğimizde karşı çıkan olursa,
cevabımız hazırdı:
-AB istiyor kardeşim. Sen AB’ye
karşı mısın?
Herkes suspus.
***
AB sonradan sapıttı. Yok insan hakları, yok hukukun üstünlüğü bir sürü name. Uzlaşmanın yerini buzlaşma aldı ama çok geçmeden dümeni kırdım. Suriye’den, Irak’tan, Afganistan’dan ne kadar kaçmak isteyen varsa kapıları açtım. Hepsinin hedefi buradan Avrupa’ya geçmek.
AB’yi aldı mı bir korku. Neredeyse ayaklarıma kapanacaklardı. Başladılar yalvarmaya:
“Aman tüm sığınmacılar sende kalsın. Sana para verelim. Arada sızıp bize geleni de geri kabul anlaşmasıyla ülkesine değil, sana gönderelim...”
Gelen para fena değil. Avroların
çoğunu sığınmacılara değil, kendimize
ayırınca yine ciyakladılar. Paranın
nereye gittiğini bilmeleri lazımmış.
Sermaye hareketlerinde çareler
tükenmez. Olur dedik. Parayı AB’den
alıyoruz, ihaleyi bedelinin beş
misli yapıyoruz. Biri işi yapana, dördü
bize... Neyse ayrıntı gereksiz. Şimdi
hepsi şahsıma teşekkür ediyor. “Ülkesini göçmen deposu yapıp, bizi
büyük bir dertten kurtardı” diyorlar.
Memleketi çöp deposu yapmışız,
göçmen deposu mu yapmayacağız?
ABD de bizimle iş yapmanın tadını
anladı, “Filistin’den 2 milyon kadar
kişi size gelsin” diyorlar ama o bölgeyi
İsrailli ticaret ortaklarına bırakmak
işimize gelmez.
Sığınmacılar dedim de yeni
bir ballı dönem başlıyor. Dünya
Bankası, çalışanların yarısının Suriyeli
olması kaydıyla yatırım kredileri
verecek. Bunun taksimini de iyi
yapmak gerek.
Dünyanın pek çok ülkesinde İsrail’i
protesto eden üniversite öğrencileri
gösteri yapıyor. Bizde de olabilir
mi diye sordular, sakın ha dedim.
Bugün İsrail’i protesto eden yarın bizi
protesto eder.
Bir protesto gerekirse biz uygun
şekilde şey ettiririz.
***
AB’den sonra ülkeyi Avrasya’ya
sokalım dedik olmadı. Ortadoğu’ya
girsek dedik, Ortadoğu zaten bize
girmiş.
Şimdilerde “Dünya devleti olduk” diyorum ama ülkeyi dünyaya soktuk da diyemem ki!
İçeride de diyalog dilini
deniyoruz. Bizim dilimizden
anlamayanla anlaşamayız zaten. Bizim
oralarda ne güzel bir fıkra anlatılır:
Dokuz dil bilen biri gelmiş. Bizimkine
İngilizce seslenmiş anlamamış.
Fransızca, Almanca, Rusça... Yok.
Bizimki adama takılmış:
-Dokuz dil biliyorsun ama derdini
anlatamıyorsun!
Bize gelen bizim dilimizle derdini
anlatamıyorsa, sınıfta kalır. 9 Mayıs
mesajımda AB’ye de onu dedim:
“Sınıfta kaldınız!”
Şimdi ülkeyi anayasa tartışmasına
sokmak istiyorum. Dün Danıştay’ın
156. yıldönümünde öyle bir hukuka
saygı, adalete hürmet konuşması
yaptım ki dinleyenin dili tutulur. Adalet
terazisi yanımda arazi olur!
Ülkeyi anayasa tartışmasına
sokamazsam millet beni olmadık
yerlere sokacak!
