Geçmişte futbolda umut tazelemek için taraftarlar temmuz ayını iple çekerdi! 1903’ten itibaren bize zor şartlarda gelen futbol geç ve zor kabul gördü toplumda. Büyüklerimiz kendileri ilgilense de sonraki kuşak için kötü yansıttılar futbolu. Veliler bazen yasaklardı, okulda haylazlık olarak öğretmenler, biz öğrencilere tavır koyar notumuzu dahi kırardı. Bizlerin dünyasında geliştirici bu oyunu ailelerin çocuklarına yasaklamaları, okulda sınıf geçince ikram olarak yansıdı bir dönem! Mahalle araları ve semtimizin ara sokaklarında iki taşla belirlediğimiz kalelere küçük kırmızı topla gol atmak en büyük yasaklı zevkimizdi. Arada büyük maçların yıldızları ikramiye olarak karamela ambalajındaki resimler olarak bize yansıdı. Okul takımının kaptanı olmam çarşamba günü iki ders önce maça gidecek liste yapma sorumluluğum, beden eğitimi öğretmeni dışında hep dışlanmıştır.

Kadınların futbol oynamak değil düşünmeleri dahi olası değildi. Şimdi dünya bu alanda kupa maçları oynuyor Avustralya’da. Hatta kendi ülkelerine futbolu taşımak adına 75 milyonluk statları doldurarak. Bilinmeyen ve geri kalmak adına suskun olan ülkelerine erkeklerin önüne geçerek kabul ettirmek adına bizleri şaşırtarak. Yakın zamanda milyon dolarların transferde onları da önce erkekler sonra da yurtdışına gidecek yıldızlar üretimine önem veren futbol dünyasında kaybolmaları söz konusu olabilir. Futbolun sadece çıkara dönük yanı kullanılırsa kalite kaybetmesi ve ülkeleri iyi hatırlatması hayal olur. Yeni yıldızlar adı büyük diye geçen kulüplerde olur ama işin tarifi değişir. Kadınlar Dünya Kupası’nda şimdilik kendini kanıtlamak isteyen Afrika ve özellikle anılmayan ülkelerin kadınca ama ciddi eğitim gördükleri gerçeği hırslarıyla dikkat çektiğine göre geçmişten bugüne gelinen gerçekten alacağımız dersler olmalı! Futbol yalnız futbol olup sahada başlar biterse güzeldir.