Bir önceki seçimin sonuçlarını iktidar partisi beğenmedi. Muhalefet partileri direnmediği, “sonuçlar ehveni şerdir işte çoğunluğu kaybettiniz” diyemedikleri için yenilenen seçimlerde AKP yüzde 41’i yüzde 49 yapmayı başardı. Yandaşlarda ise kabına sığmayan bir şımarıklık gözleniyor. Üsttekilerle sıkı ilişki içinde oldukları anlaşılan, hem “ürkütme-korkutma” alanında iş gören, hem de söyledikleri pratikte işe yarayan “küçük” elemanlardan konuşuyoruz. Bu etkili zevatın “emirlerinin” uyulması zorunlu emir sayılmasının nedeni emrin yukarılardan geldiğine inanılmasıdır.

***

Öyledir de herhalde. Örneğin medya patronları bu emirlere itiraz edemiyor, “bundan sonra bu gazeteyi biz yöneteceğiz” diyen densizlere “höt kerata, sen de kim oluyorsun” demekte zorlanıyorsa kuşkusuz bunun bir sebebi vardır ve lakin bu sebep ne olursa olsun ecele faydası yoktur. Barselona’ya gitsen, Londra’yı mekân tutsan, ABD’nin en uzak kentlerini gösterirler sana. Fizan’a gitsen ne çare; celladın atı tez, sabrı çok olurmuş. O nedenle eski ustaların, bilmem öyle mi yapmışlardır ama “kırıl fakat eğilme” lafında hikmet vardır.

***

Şaka bir yana, iktidar partisi yandaşlarındaki şımarıklığın yukarıdan aşağıya pompalandığı, bir strateji olarak uygulamaya konulduğu anlaşılıyor. Bu nedenle de bir yandan bu hukuksuzlukla yukarıda mücadele ederken aşağıdaki şımarıklığa da yüz vermemek, nerede karşımıza çıkarsa orada hakları, özgürlükleri teslim etmemek, yasal ve hukuki meşru müdafaa hakkını kullanmak yerinde olacaktır. Yasaların yerine zorlama bir seçimle iktidar olmayı başaran ve daha ötesini isteyenlerin hukuk dışılıkları egemen olacaksa bunun da artık adını koyma, ona göre davranma zamanı gelmiş demektir.

***

Şimdi kimilerinin seçim sonuçları ile “kim ne kadar oy aldı, yüzdesi kaçtır” hesabı ile zaman harcadığına tanık oluyoruz. Oysa insanın evrensel hakları, düşündüğünü söyleme, örgütlenme, gösteri yapma, toplanma hakkı oyla, seçim sonuçlarıyla elinden alınamaz. Bu bapta yüzdeler, oranlar işe yaramaz. “Çoğunluk bizde, sizin de çoğunluğun isteklerine uymaktan başka çareniz yoktur” diyenler, bunu denemeye girişenler sıkı, etkili bir yanıtı hak ederler. Meydanı boş bırakırsanız, o meydan kısa sürede kara ya da kahverenginin hâkim olduğu bir meydana dönüşür.

***

Eski zamanlarda dünya şimdikinden daha büyüktü; bir yerden bir yere gitmek için haftalar gerekiyordu. O yıllarda da insanlar haksızlıklara, sömürüye karşı söz ve eylem hakkı için savaşıyor, ulusların sınırlarını geçersiz kılıyorlardı. Adını “Enternasyonal” koydukları bir de marşları vardı. Kocaman bir dünyada seslerini duyurmaya, uzaktaki yakındaki arkadaşlarını desteğe, dayanışmaya çağırıyor ya da desteğe koşuyorlardı. Şimdi dünya daha küçüktür, her şey daha hızlıdır. Dayanışmanın çapı da eskiye göre daha genişlemiştir. Karaların, kahverengi gömleklilerin bu dünyada fazla şansları olduğunu sanmıyorum. Büyük patronların, onların siyasetçilerinin gizli diplomasileri de bu dayanışma karşısında pek işe yaramaz.
Yalnız değiliz demek istedim, irili ufaklı, küçüklü büyüklü troller bilsin istedim. İyidir çünkü gerçeği bilmek...